RELOAD

Περνάει ο καιρός, τίποτα δεν συμβαίνει που να ησυχάζει τα ταραγμένα νερά. Η πίεση από παντού αυξάνεται, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, στενεύουν τα περιθώρια... τα ξέρετε όλα πάνε πιο δύσκολα.

Παίρνω ένα αεροπλάνο πάω στην Κομοτηνή. Θερμοκρασία λίγο πάνω από το μηδέν. Μιλάω με τον άνθρωπο όλα καλά. Αν ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, ο δρόμος προς την οικονομική καταστροφή είναι στρωμένος με επαίνους για την δουλειά που κάνω.

 

Βγαίνοντας βλέπω τα χιονισμένα βουνά απέναντι. Δεν το σκέφτομαι πολύ, σκαρφαλώνω στα ανεμοδαρμένα ύψη. Κρύο, ερημιά, σκέψεις. Κάνω μια βόλτα χωρίς μπουφάν μόνο με το πουκάμισο σε βαθμούς πλέον κάτω από το μηδέν.

Μουδιάζει το σώμα και το μυαλό μου και χαίρομαι που έχω φτάσει στο επίπεδο πολικής αρκούδας πλέον και θερμοκρασιακά πέρα από τον σωματότυπο.

Δεν βρήκα σπηλιά να μείνω αλλιώς δύσκολα θα επέστρεφα. Όμως επέστρεψα....

Περνάει ο καιρός. Όλα ήρεμα....ή έτσι νομίζω. Ανησυχώ αν η ηρεμία είναι νεκρική ή πριν από την καταιγίδα....

Μένω στην Αθήνα, δουλειές, άγχη, νεύρα πιέζομαι πολύ πια. Όλα πάνε αλλού ή δεν πάνε πουθενά. Και εκεί που λεω αυτό είναι, περιμένω το game over αρχίζουν να τρέχουν τα γεγονότα πάνω μου.

Κι εκεί που νομίζω ότι έχω ησυχάσει και κατασταλάξει με ξεσηκώνει ένας νέος τυφώνας που συνάντησα πριν από καιρό και δεν περίμενα να με επιλέξει για στόχο.

Και κάπως έτσι (επειδή η μια αλλαγή φέρνει την άλλη συνήθως στην ζωή μου) όλα αρχίζουν να κινούνται γύρω μου πάλι και να αναστατώνονται.

Ένας γοητευτικός νέος τυφώνας μου είπε ότι πιστεύει πως λογικό είναι ο καθένας να συμβαδίζει ηλικιακά, σαν συμπεριφορά, σα νοοτροπία με την ηλικία του....

Γλυκέ τυφώνα θα μπορούσε να είναι κι έτσι, όμως ποιο θα ήταν το ενδιαφέρον στην ζωή αν δεν υπήρχαν εκπλήξεις, αλλαγές, αιφνιδιασμοί? Αν ήξερες ότι στα 30 σου έχουν κλείσει οι ανατροπές και πας προκαθορισμένος, πως στα 40 σου δεν εγκαταλείπεις αυτά που έχεις και μένεις εκεί που είσαι?

Περνάει ο καιρός.... όλα αρχίζουν και αλλάζουν πάλι γύρω μου. The story of my life. Ποτέ δεν μένω σε ένα σημείο. Ακόμα και όταν όλα είναι καλά κάτι με παρακινεί να τα ξετινάξω λίγο ή πολύ. Είναι καλό αυτό? Είναι κακό? Ποιος ξέρει και μπορεί να απαντήσει? Μόνο εγώ.

Περνάει ο καιρός.... έλα να με συνεχίσεις... και ότι γίνει πάλι. Από κάτω μπορεί να ξαναπάω επάνω. Τουλάχιστον θα αξίζει να δοκιμάσω.

Περνάει ο καιρός? δεν με αφορά.   

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Καλημέρα και καλή χρονιά. Μετά από πολύ καιρό επανέρχομαι με ένα θέμα από το αγαπημένο μου pare-dose.net. Αξίζει να το επισκεφτείτε και να δείτε μια άλλη άποψη για τα γεγονότα.

http://www.pare-dose.net/?p=3994

ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ (Ενδιαφέρουσα και δυστυχώς αληθινή)

Σήμερα πενθούμε τον θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:
- Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι.
- Το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι.
- Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη.
- Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.
Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ’ αυτά που κερδίζετε) και αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).
Τα πρώτα σημάδια της αρρώστιας ήταν το σύμπτωμα «Πολιτικά Ορθό». Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.
Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.
Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ’ ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.
Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.
Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.
Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ’ έναν τεράστιο διακανονισμό.
Πριν από τον θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.
Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:
1. «Ξέρω τα δικαιώματά μου».
2. «Το θέλω τώρα».
3. «Κάποιος άλλος φταίει».
4. «Είμαι θύμα».
Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε…
Πηγή: cohen.gr (Από «Times» του Λονδίνου)


Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=3994#ixzz1AFTWhxje