The inconvenient truth

( Αυτή είναι η απάντησή μου στην ανάρτηση που είναι παρακάτω με τον τιτλο The convenient truth. Καλύτερα να ξεκινήσετε από το επόμενο θέμα και μετα να διαβάσετε αυτό).
 

Όπως λένε και στην Ελλάδα... παντού υπάρχει ένας μύθος. Θα γράψω λοιπόν κι εγώ την άποψή μου και ας μην την διαβάσει κανένας και ας μην συμφωνήσει κανένας.

Θα ξεκινήσω από την αμφιβολία κατά πόσο έχει γίνει αυτή η ανταλλαγή απόψεων. Όχι γιατί πρόκειται για κάτι μη ρεαλιστικό, το αντίθετο ακριβώς. Είναι τόσο βολικά φτιαγμένες και οι δύο επιστολές που δεν μου κάθεται καλά. Αν μάλιστα αναλύσει κάποιος και τον τρόπο γραφής της γερμανικής επιστολής ίσως να συμφωνήσει μαζί μου στην υποψία ότι είναι ο ίδιος συντάκτης  που έχει γράψει και τις δύο. Δεν διαπιστώνω πουθενά διαφοροποίηση στην σύνταξη των δύο επιστολών και δεν μου δίνει την αίσθηση η γραφή του Γερμανού ότι αντιπροσωπεύει τον λιτό και κοφτό τετράγωνο τρόπο που πιστεύω ότι γράφουν. Ας πούμε όμως ότι πέφτω έξω σε αυτό.

Πηγαίνοντας παρακάτω ειλικρινά δεν ξέρω από που να πιάσω την απάντηση του Ψωμά. Στο ότι είναι δημόσιος λειτουργός? Σοβαρά σε ποιόν τομέα ακριβώς ασκεί την λειτουργία του ο προαναφερόμενος? Διότι κάποιος που είναι λειτουργός σημαίνει ότι προσφέρει κάτι στην κοινωνία που είναι κρίσιμο για την ορθή λειτουργία της και παράγει κάποιο πνευματικό έργο. Εγώ πάντως έτσι τα ξέρω τα πράγματα. Και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπήρχε «λειτουργός» που μέχρι πρότινος πληρωνόταν με 1.000€.Επίσης θα ήθελα να ξέρω με τι προϋπηρεσία είναι και παίρνει 1.000€ και θεωρεί ότι δεν είναι ικανοποιητικός ο μισθός που παίρνει.

Αλλά ούτε αυτό είναι που με απασχολεί και τόσο. Είναι το όλο concept που διακατέχει την τοποθέτηση του. Δεν θα διαφωνήσω καθόλου στο αν η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις που αναφέρονται, πιθανά και να είναι έτσι. Εξαιρώ τα φιλοσοφικά ευρήματα περί αγέννητων λόγω υπογεννητικότητας  και τις στρογγυλοποιήσεις των αναφερόμενων απωλειών σε βολικούς αριθμούς που για εμένα καταδεικνύουν επίσης την φαιδρότητα της υποτιθέμενης απάντησης.

Και σε αυτή την περίπτωση θεωρεί ο συντάκτης της επιστολής ότι κάποια κακή εξωτερική δύναμη , εν προκειμένω η Γερμανία, μας ανάγκασε να δεχτούμε τις μίζες και τις δωροδοκίες μειώνοντας έτσι την ευθύνη του δωρολήπτη και επιρρίπτοντας το πλείστον των ευθυνών στον δωροδόκο επιχειρηματία. Για άλλη μια φορά παίρνει εκ μέρους μου την θέση του κακόμοιρου Έλληνα, του κακορίζικου, του λιγούρη δηλαδή που μόλις του δείξουνε την αρμαθιά με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια του τρέχουνε τα σάλια.

Αλλά αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την περίφημη «Ελληνική περηφάνια και λεβεντιά»? που πήγε ο τσολιάς, ο μάγκας, ο ασίκης, ο γαμάω και δέρνω Έλληνας που χτίζει Παρθενώνες  και αφήνει τους άλλους να τρώνε βελανίδια? Πως είναι δυνατόν ένας τόσο περήφανος (στην φαντασία μας) λαός να πέφτει θύμα των κακών και επαίσχυντων πράξεων των Εσπερινών?  

Η άποψή μου είναι ότι ζούμε το παραμύθι μας και έχει και πολλούς δράκους. Μόνο που ως συνήθως ψάχνουμε τον δράκο στις γύρω σπηλιές ενώ τον έχουμε μέσα στο σπίτι μας.

Το έχω ξαναπεί και όσο περνάει ο καιρός το πιστεύω ακόμα περισσότερο. Δεν έχουμε καμία σχέση με τους Έλληνες που ζήσανε εδώ στην αρχαιότητα. Εκείνοι έκαναν όσα έκαναν, πρόσφεραν όσα πρόσφεραν και τελείωσε η παρουσία τους όταν τελείωσε. Εμείς γεννηθήκαμε στον ίδιο γεωγραφικό τόπο και καπηλευόμαστε τα δημιουργήματά τους και όχι μόνο αυτό αλλά ζητάμε και τα ρέστα από όσους δεν μας τα αναγνωρίζουν.

Δυστυχώς κάτι τύποι σαν τον Ψωμά και κάτι άλλους που χαϊδεύουν τα  αυτιά του κόσμου για να φανούν σωστοί, καλοί, να τους θαυμάσουν και να δείξουν πόσο σωστά μπορούν να τα γράψουν για να γίνουν αρεστοί γράφουν αυτές τις ασυναρτησίες.

Δηλαδή για να καταλάβω ποιος μας εμποδίζει τόσα χρόνια να σταθούμε αντιμέτωποι με όλους αυτούς που καταλαβαίνουμε ότι ληστεύουν, κλέβουν, μιζώνουν και καταστρέφουν τις πιθανότητές μας να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο και να παραμείνουμε αξιοπρεπείς, δυνατοί και με μέλλον. 

Ποιος ψήφισε αυτούς που νομιμοποιούν αυθαίρετα που ξεφυτρώνουν σε καμένα δάση και μπαζωμένες ραχούλες? Ποιος δεν στήριξε τον γνωστό του «άρχοντα» για να τον βολέψει στο δημόσιο? Ποιος δεν πήρε παραπάνω δάνειο για να κάνει διακοπές και μεγαλεία στην Μύκονο και όπου γούσταρε ο καθένας? Από που μας προέκυψε ότι όλοι έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε διακοπές σε ξενοδοχεία με πισίνες και να ανοίγουμε σαμπάνιες? Με ποια λογική θεωρήσαμε ότι το να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης είναι υποτιμητικό και έτσι διαλέξαμε να προσποιηθούμε τους κληρονόμους της «αμύθητης περιουσίας» που καλούσαμε και τους άλλους σε ατελείωτα πάρτυ? Τώρα που τα πράγματα ισιώνουνε (με στραβό και απότομο τρόπο) μας κακοφαίνεται. Θα γίνουμε λοιπόν λούστροι της Ευρώπης και θα είμαστε ευχαριστημένοι.

Το γελοίο στην υπόθεση ότι θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμασταν οι άρχοντες στην Ευρώπη και στον κόσμο αν είχαμε επιλέξει να μας κυβερνήσουν πολιτικοί που δεν θα είχαν στο μυαλό τους μόνο την βόλεψη των ημέτερων αλλά και την ανάπτυξη όλου του τόπου.

Με τέτοιο τόπο που έχει παραλιακή γραμμή που αν την αξιοποιούσαμε με τον τρόπο που πρέπει θα σκοτωνόντουσαν για να βρουν θέση στον ήλιο μέχρι και εξωγήινοι, με 9 μήνες τον χρόνο ήλιο που σου προσφέρει άφθονη ηλιακή ενέργεια και δεν χρειάζεται να καις λιγνίτη, με βουνά που κάνεις χιονοδρομικά κέντρα και τα κουβαλάς τα «κορόιδα» και τον χειμώνα, με νησιά που είναι διάσπαρτα στην πιο γαλάζια θάλασσα της Ευρώπης, με ένα λαό που το κέφι θα μπορούσε να το έχει κάθε μέρα στην καρδιά του και στο μυαλό του αν αισθανόταν ότι δημιουργεί και κερδίζει από αυτό και ζει σε ένα κράτος που τον αντιμετωπίζει με το minimum του σεβασμού που οφείλει και εκείνος το ανταποδίδει στον τόπο του.

Δεν λεω τίποτα που δεν το ξέρουμε όλοι, που δεν το έχουμε συζητήσει, δεν το έχουμε διαισθανθεί. Δεν είναι το θέμα μας να μας πούνε τι πρέπει να κάνουμε. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από την ατομική ευθύνη καθενός μας. Δεν πιστεύω ούτε στις διαδηλώσεις, ούτε στις κοινωνικές αναταραχές. Αυτές ζούμε τόσα χρόνια. Κοινωνική αναταραχή είναι η διαφθορά και η βόλεψη μας με κάθε κόστος.

Ας αποφασίσουμε ότι δυστυχώς θα πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός με τον πιο βαρύ τρόπο. Ας αποφασίσουμε ότι τα δικαιώματά μας τα απολαύσαμε τόσα χρόνια χωρίς να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας. Ας αποφασίσουμε όμως πως όλα αυτά δεν θα έχουν νόημα όσο επιτρέπουμε σε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ να μας πάνε και παραπέρα.

Ο Πάγκαλος όσο και να μας ενοχλεί καταλήγω ότι έχει δίκιο. Μαζί τα φάγαμε. Απλά δεν φάγαμε όλοι τα ίδια και όσοι δεν έφαγαν τότε σήμερα είναι σχετικά ασφαλείς γιατί προέβλεπαν ότι ο λογαριασμός θα έρθει και θα είναι ακριβός. Και αυτοί πικραίνονται ακόμα περισσότερο γιατί ναι μεν δεν έφαγαν αλλά καλούνται να πληρώσουν.

Δυστυχώς όλα όσα έχω στο μυαλό μου για να γράψω μπορεί να πάρουν και 10 σελίδες καθιστώντας μαρτυρική την ανάγνωση. Δεν θα συνεχίσω παρακάτω. Σε γενικές γραμμές είπα τι πιστεύω. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου και το σύνολο των Ελλήνων συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας και δεν θεωρώ ότι έχω δικαίωμα διεκδίκησης του ένδοξου παρελθόντος. Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι.

Είναι μάλλον χειρότεροι και από εμάς αλλά το κρύβουν καλά και στο κάτω κάτω έχουν και βιτρίνα που μας μοστράρουν και πέντε δέκα πράγματα που φτιάχνουν σήμερα και μας τα τρίβουν στην μούρη. Δεν δέχομαι κανένας Ψωμάς να μιλάει εκ μέρους μου και εγώ να υιοθετώ την νεοελληνική κουτοπονηριά του για να φανώ αρεστός. Πρέπει να βάλουμε κάτω τον πισινό μας και να δουλέψουμε από την αρχή.

Για όλα αυτά δεν έχω καμιά ελπίδα πραγματικά. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει τίποτα από δική μας αντίληψη και απόφαση. Είμαι σίγουρος ότι τελικά θα μας αναλάβουν οι εξ Εσπερίας ορμώμενοι (αν όχι οι εξ Ανατολής κάφροι) και θα μας κάνουν τουριστική μονάδα για δική τους εκμετάλλευση.

Ως τότε εμείς θα ακούμε τους σοσιαληστές του πανύβλακα πρωθυπουργού, τους αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι του Αντωνάκη, τους θέλω να το παίξω κάτι νέο της Ντόρας και την Ελληνική αριστερά της καταστροφής και του μεσαίωνα.

The convenient truth

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern





Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. 

Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Αρχή άνδρα δείκνυσι (Σοφοκλής)

Ένα τραγούδι βαρύ. Ηπειρώτικο. Χωρίς κλαρίνο. Με μια φωνή που είναι τόσο μεγάλη, είναι τόσο μελωδική, είναι τόσο πλούσια που σταμάτησα ότι έκανα και στάθηκα να την ακούσω να τραγουδάει «πόσο καίγεται και λιώνει» και με έκανε να ανατριχιάσω. Και με έκανε να θυμηθώ...

Καλοκαίρι 1994 μόλις έχω αρχίσει να συνέρχομαι από το τρακάρισμα με την μηχανή που είχα στις αρχές Ιουνίου. Το αναφέρω γιατί ακριβώς λόγω του ατυχήματος και του μικρού ή μεγάλου θαύματος που συντελέσθηκε και βγήκα ζωντανός η ευαισθησία μου ήταν σε υψηλά επίπεδα απολαμβάνοντας την τύχη μου και εκτιμώντας και πάλι από την αρχή τις προτεραιότητες στην ζωή μου.

Ένας φίλος Ηπειρώτης μόνιμος κάτοικος Αθηνών έκανε τον γάμο του στο χωριό του ψηλά στα Ηπειρώτικα βουνά. Αποφασίσαμε όλη η τότε παρέα να πάμε. Πέρα από την διαδρομή που την έκανα πρώτη φορά και με μάγεψε, πέρα από την παρέα που ήταν πραγματικά εξαιρετική, θυμάμαι τις διαδρομές ανεβαίνοντας προς το χωριό του Γιώργου. Νομίζω πως τότε ερωτεύτηκα τα βουνά. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν λάτρεψα την θάλασσα. Το βουνό όμως είναι τόσο σιωπηλό, τόσο μεγάλο, αλλά και τόσο ομιλητικό και τόσο φιλικό που με άγγιξε αμέσως.

Εκεί στο χωριό του φίλου μου που φτάσαμε και τον βρήκαμε να μας περιμένει στήθηκε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές μύησης που έχω παρευρεθεί ποτέ. Σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, σε ένα πραγματικό χωριό αρχίσαμε να ακούμε μουσικές ξεκινώντας από Goran Bregovic και το Arizona Dream και φτάσαμε στα κλαρίνα. Κι αν για το Arizona Dream ήταν αναμενόμενο να με χτυπήσει κατακέφαλα και η ζαλάδα να κρατάει ακόμα 16 χρόνια μετά τα κλαρίνα ήταν το απρόβλεπτο και αναπάντεχο στοιχείο.

Εγώ που τα κορόιδευα και δεν ανεχόμουνα να ακούσω τα «βλάχικα» βρέθηκα να έχω πωρωθεί και να ανατριχιάζω. Μα δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω τι είχε γίνει. Βρέθηκα σε ένα τόπο που είχε κρατήσει την φυσιογνωμία του και η μουσική ήταν το αυτονόητο και μοναδικό soundtrack που ταίριαζε στην περίπτωση. Περιττό να αναφέρω ότι τηρήθηκαν όλα τα έθιμα και οι παραδόσεις και έγινε πραγματικά ένας γάμος όπως δεν τον είχε ξαναζήσει κανένας από τους «βλάχους Αθηναίους».

Σήμερα που άκουσα κάτι αντίστοιχο ανατρίχιασα και πάλι και έτρεξε το μυαλό μου σε εκείνες τις ημέρες και τις νοστάλγησα. Σκέφτηκα αυτόματα πόσο εύκολο είναι τελικά να αλλάξεις οπτική και να αισθανθείς αγάπη για κάτι που έρχεσαι σε επαφή μαζί του όταν είναι αυθεντικό και έχει παραμείνει αναλλοίωτο. Και τελικά όταν το μυαλό μου, που συνηθίζει να κάνει άλματα και να συνδέει πράγματα ανόμοια φαινομενικά μεταξύ τους, πρόβαλε το πως γνωρίζουμε πολλά πράγματα εδώ σε αυτό τον τόπο δεν είναι να απορείς γιατί τα εχθρευόμαστε (στην καλύτερη) ή προσπαθούμε να τα καταστρέψουμε(στην χειρότερη).

Κάπως έτσι εμπορευματοποιήσαμε τα κλαρίνα και τα βάλαμε στο περιθώριο, κάπως έτσι μαζευτήκαμε όλοι στην Αθήνα και  θεωρήσαμε τα δάση της και τα ρέματά της εμπόδια στο να χτίσουμε ακόμα ένα σπίτι αδιαφορώντας για την αγάπη και την στοργή που έπρεπε να δείξουμε και να αγκαλιάσουμε τον τόπο. Αδιαφορώντας για το αν ο τόπος που κατάγετε ο καθένας μας είχε να του προσφέρει πολλά περισσότερα αν τον πόναγε, αν τον πάλευε, αν δεν τον εχθρευόταν , αν δεν τον μισούσε τελικά.

Και γιατί μισούμε ή εχθρευόμαστε τον τόπο μας? Έτσι μάθαμε. Απ΄ όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου δεν θυμάμαι παρά κάθε χρονιά να βρίσκουμε λόγους να μισούμε τον τόπο μας και ο ένας τον άλλον στην συνέχεια.

Έτσι μας μάθανε οι πολιτικοί μας, οι άρχοντες μας, οι αρχηγοί μας, τα αφεντικά μας και κάποιοι από τους δασκάλους μας και του καθηγητές μας.

Και στην ερώτηση τελικά αν φταίνε οι πολιτικοί ή οι πολίτες που τους επέλεξαν τείνω πια να καταλήξω πως μέχρι ένα σημείο η ευθύνη είναι αποκλειστικά στους πολιτικούς. Όταν ο επικεφαλής αντί να σταματήσει την διαφθορά και την απάτη την υιοθετεί και την διαχέει και προς τα κάτω όχι δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη. Απλά από ένα σημείο και μετά ήταν τόσο φανερό αυτό που γινόταν που πια η συμμετοχή μιας αρκετά μεγάλης μερίδας συμπολιτών και πολιτών της χώρας  είναι δεδομένα και συνενοχική.

Απλές σκέψεις που κατέγραψε σε δύο διαφορετικές ημέρες με διαφορετικά ερεθίσματα ένας απλός και κοινός νους

Εις το βουνό ψηλά εκεί.....

Μένω Γλυφάδα...( κατά το μένουμε Ελλάδα). Για την ακρίβεια αυτή την εποχή μένω Αργυρούπολη αλλά προσεχώς είναι στις προθέσεις μου να επιστρέψω στα πάτρια τσιμέντα.

Δίπλα στο σπίτι μου είναι το βουνό. Αρχίζω και αισθάνομαι το κάλεσμα της φύσης. Την ακούω να με καλεί να βρω καμιά σπηλιά και να χωθώ μέσα να κάνω παρέα στην ωραία κοιμωμένη ( αρκούδα).

Τι είναι αυτό το πράγμα που μας περικυκλώνει? Τι καταστροφολογία, μαυρίλα, απελπισία, φτώχεια και μαρασμός έχει πλακώσει? Δεν ξέρω τι έπαθα το τελευταίο διάστημα και άρχισα να παρακολουθώ τις εξελίξεις και αισθάνομαι ότι ο αποκλεισμένος κόσμος μου έχει αρχίσει και τρίζει επικίνδυνα.

Από την άλλη ψάχνοντας ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξεις. Ας πούμε μπορεί να ανακαλύψεις ένα ανατρεπτικό blog το «πάρε δώσε» (http://www.pare-dose.net/) που είναι αρκετά αιρετικό.

Η ιστορία που με έφερε σε αυτή την ανακάλυψη ξεκινάει την 17η Νοέμβρη που ανακατώνοντας την χλιαρή σούπα της «επανάστασης» ανακάλυψα τις ακαθαρισίες που κρύβονται από κάτω. Γυρνώντας από ένα ραντεβού στην Αθήνα και τρέχοντας να αποφύγουμε την βροχή και τα αναμενόμενα στίφη των βαρβάρων συνειδητοποίησα πόσο αδιάφορη μου είναι πια η συγκεκριμένη ημέρα. Στα νιάτα μου , στο σχολείο ήταν για εμένα η μόνη ιερή επέτειος. Αυτή που με πάθος υπερασπιζόμουν και μαχόμουν γι αυτή.

Θυμάμαι ακόμα τον καυγά με την μάνα μου όταν μου ανέφερε ότι ξέρεις δεν υπάρχουν ακριβώς νεκροί στο Πολυτεχνείο μέσα. Δεν είχε πει και κανένα ψέμα η γυναίκα αλλά τότε έθιγε τα ιερά και όσια της νεανικής επανάστασης. Στην πυρά λοιπόν η «αιρετική μαμά» αλλά ήταν να μην μου το πει. Περνώντας τα χρόνια όλο και πιο συχνά άκουγα την ίδια ιστορία, όλο και πιο έντονες ήταν οι φωνές, αλλά λίγο που δεν με πάθιαζε τόσο το θέμα, λίγο που το είχα σιχαθεί το πανηγύρι που είχε εξελιχθεί το Πολυτεχνείο και ο εορτασμός του, περισσότερο η ιδεολογική μου μετακίνηση σε πιο μετριοπαθείς θέσεις δεν με απασχολούσε.

Δεν θα πω όσα διάβασα, είναι πολλά. Είναι και αληθινά απ ότι φαίνεται. Είναι μια γιγάντια κωμωδία μέσα σε μια τραγωδία που λέγεται Ελλάδα. Όποιος έχει όρεξη ας μπει και ας διαβάσει. Προειδοποιώ όμως ότι το συγκεκριμένο blog είναι ανατρεπτικό αλλά κατ’ εμέ απολύτως λογικό σε ότι αναφέρει.

Επιβεβαιώνει από πολλές πλευρές αυτό που λεω εδώ και καιρό ότι αν η Ιστορία της χώρας αυτής ξαναγραφόταν στις πραγματικές της διαστάσεις θα ήταν μια απίστευτη κωμωδία. Μιλάμε για την πλήρη ανατροπή.

Εκεί επίσης θα διαβάσετε για την ηρωική ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου  που αν δεν το γνωρίζετε εν τάχει σας ενημερώνω ότι μας παρακαλούσαν οι Άγγλοι δύο μήνες να οργανωθούμε και να την ανατινάξουν οι αντάρτες για να σταματήσει η τροφοδοσία των Γερμανών στην Αφρική. Είχαν στείλει και δική τους ομάδα να μας βοηθήσει αλλά οι δικοί μας (ο Άρης (.....μην χέσω) και ο ΕΔΕΣ (...άλλα κωθώνια) παίζανε κρυφτούλι και προσπαθούσαν ο καθένας για την πάρτη του να πάρει την δόξα και να αφήσει τον άλλον απ’ έξω. Όταν τελικά το κατάφεραν να συνεννοηθούν και την τινάξανε είχε πλέον ξεκινήσει ήδη 3 εβδομάδες η αντεπίθεση των Άγγλων και δεν έκανε και μεγάλη διαφορά «το σύμβολο της Αντίστασης».

Είμαστε για τα πανηγύρια. Κανονικά. Κι έτσι εξηγούνται πολλά για το χάλι που έχουμε σήμερα. γενικά έχει πολλά ενδιαφέροντα άρθρα που δεν είναι θεωρητικές προσεγγίσεις αλλά αναφέρονται σε πηγές και τεκμηριώνουν τα όσα αναφέρονται.

Για να μην κλείσω όμως με την γκρίνια και την καντήφλα θα σας προτείνω και το site της PEPSI (http://www.refresheverything.com/) που κι αυτό το ανακάλυψα σήμερα.

Δείτε τι σημαίνει επικοινωνιακός σχεδιασμός, τι σημαίνει κοινωνική ευθύνη, τι σημαίνει διαχείριση ηλεκτρονικών μέσων, τι σημαίνει επιβράβευση της πρωτοβουλίας, παροχή κινήτρων, εμπλοκή με το κοινό, κοινωνικό πρόσωπο και ναι και εμπορευματοποίηση. Ας μου πει όποιος αριστεροκέφαλος κολλημένος επαναστάτης πότε στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν υπήρχε εμπόριο και ιδιωτική πρωτοβουλία και ας μου εξηγήσει τι ανάλογο έχει να μου παρουσιάσει το μοντέλο του ανύπαρκτου πλέον σοσιαλισμού που τα απολιθώματά του μας ταλαιπωρούν με προτάσεις και πρακτικές βγαλμένες από τα βάθη της φαντασίας τους.

Όποτε σκέφτομαι να γράψω μπλοκάρω. Πάντα μόλις ανοίγω την σελίδα ξεκινάω με επιφύλαξη. Όταν πάρω φόρα μου έρχονται χιλιάδες θέματα. Θα σας μιλήσω στις επόμενες ημέρες για το έγκλημα της Πάρνηθας που φυσικά κανένα κανάλι δεν το ανέφερε. Για τα Χριστούγεννα που ονειρεύομαι φέτος. Για το νέο (?) κόμμα της Ντόρας. Και ότι άλλο μου κατέβει.

Φιλιά σε όλους και παιδιά με την απλή λογική να προχωράμε. Ότι λεει ο  κοινός νους.       

ΛΕΥΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Αναρωτιέμαι και προβληματίζομαι για όλες αυτές τις συζητήσεις περί καναπέ, αποχής, αδιαφορίας. Πήγα και ψήφισα στις εκλογές γιατί όπως εξηγούσα και στα παιδιά μου ο ελάχιστος λόγος που με κάνει να συμμετέχω είναι ότι αφού μου το έδωσαν το δικαίωμα δεν θα το χαρίσω γιατί αν μου το αφαιρέσουν θα χαλάω τον κόσμο.

Δεν μπορώ να ταυτιστώ με κανένα από τα υπάρχοντα σχήματα πολιτικά, τα κάτι σαν πολιτικά και τα ότι να ναι κόμματα που κυκλοφορούν. Δεν ταυτίζομαι με κανένα κόμμα από τα υπάρχοντα γιατί κανένα δεν είναι ικανό να εκφράσει ένα φρέσκο λόγο μια συγκεκριμένη πρόταση που να μην είναι ξύλινη, να μην εκπορεύεται από παλαιολιθικές ιδεολογίες και απόψεις και να μην υπηρετεί ολοφάνερα τα συμφέροντα συγκεκριμένων.

Γιατί λοιπόν ο κόσμος που διαπιστώνει ενστικτωδώς ότι δεν υπάρχει τίποτα φρέσκο να τον συγκινήσει να σηκωθεί από τον καναπέ του? Ποιος του πρόσφερε κάποια φρέσκια ιδέα και δεν μετακινήθηκε?

Στην Αθήνα δημιουργείται ένα νέο κίνημα (δεν είναι πολιτικό) οι ATENISTAS που κάνουν παρεμβάσεις σε χώρους τους καθαρίζουν , επεμβαίνουν αισθητικά και γενικά προσπαθούν να είναι ενεργοί πολίτες παρεμβατικά χωρίς να κλείνουν δρόμους, χωρίς να πλακώνονται στο ξύλο για ότι απίθανο παλιοκομμουνιστικό η νεοφιλελεύθερο τούβλο τους έχει καρφωθεί στο κεφάλι. Είναι η μοναδική φρέσκια πρόταση που έχω ακούσει τελευταία και δεν είναι πολιτική.

Από την άλλη έχουμε συνεχείς πορείες που με πρωτοπόρες τις κόκκινες σημαίες διαδηλώνουν καμιά 150ρια πρόβατα για ότι τους κατέβει. Ποιος και γιατί να συμμετέχει σε αυτές τις πορείες? Δεν θέλω να μπω κάτω από την ομπρέλα κανενός κόμματος και να με καπελώσει η τάχαμου διαμαρτυρία όλων αυτών που μας έφεραν μέχρι εδώ.

Δεν θέλω λεφτά ρε παραπάνω, δεν θέλω να ξεκινήσω από εκεί. Θέλω να πάνε φυλακή όσοι θα αποδείξει η δικαιοσύνη ότι φάγανε τα λεφτά από το ομόλογα, την siemens, το βατοπαίδι, τις υποκλοπές της VOdafone,τις αναθέσεις του ΟΤΕ απ' ευθείας στον Κόκκαλη. Θέλω να καθαρίσει το δημόσιο από τους αργόσχολους που τρώνε τα λεφτά για να κάθονται ( τα σχολεία εδώ και 3 εβδομάδες λειτουργούν 2-3 ημέρες ανά εβδομάδα και οι τύποι πληρώνονται κανονικά).

Θέλω μια κυβέρνηση που θα βάλει κάτω τα πράγματα και θα εφαρμόσει στα έργα ανάπτυξη με μπροστάρη τον ιδιωτικό τομέα. Θέλω προστασία από τους τοκογλύφους των τραπεζών. Θέλω ασφάλεια στον δρόμο. Δεν με ενοχλούν οι μετανάστες. Με ενοχλεί που μετανάστες και ιθαγενείς παρανομούν, κλέβουν, κάνουν ότι τους κατέβει και κανένας δεν επεμβαίνει.

Ποιος λοιπόν από τους υπάρχοντες θα βγει και θα πει συγκεκριμένα και σκληρά πράγματα για να τον πιστέψει ο κόσμος και να τον ακολουθήσει? Γιατί πλέον μετά από τόσα χρόνια κοροϊδίας δυσκολεύομαι να πιστέψω όποιον και να μου υποσχεθεί καλύτερες ημέρες γενικά αν δεν μου πει ειδικά τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι καλύτερες ημέρες και πόσο βαθιά πρέπει να κολυμπήσω για να τις δω. Και δε νομίζω ότι είμαι ο μόνος με αυτή την οπτική. Εγώ δεν πιστεύω ότι ο λαός είναι σοφός ούτε ότι είναι τίμιος, ούτε ότι είναι έξυπνος που ο καθένας όποτε τον βολεύει τον βαφτίζει και κάπως. Όμως πια δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση. Κατηγορούμε όποιον δεν συμμετέχει. Σε τι? Για ποιο λόγο?

Τι να κάνει ο ιδιωτικός υπάλληλος? να παρατήσει την δουλειά του για να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ποιών? αυτών που είναι υπεύθυνοι για το που έφτασε? 160.000 απολυμένοι στον ιδιωτικό τομέα πληρώνουν την χρεοκοπία του δημόσιου. .

Τι περιμένετε λοιπόν? Ποιος να διαδηλώσει και να συμμετέχει? Ο δημόσιος υπάλληλος μήπως? Θα αστειευόμαστε  μάλλον. Αυτοί δεν πάνε για δουλειά καν.

Οπότε φτάνουμε στο αδιέξοδο. Να συμμετέχω με αυτούς που με φτάσανε εδώ και να τους δικαιώσω? ή να κάτσω να δω τηλεόραση σπίτι μου γιατί αν πάω να διαδηλώσω μπορεί να βρεθώ και να με δέρνουν αστυνομικοί, αναρχικοί, αριστεροί δεξιοί και όποιος άλλος κάνει κέφι για λίγη φασαρία στις διαδηλώσεις.

Τελικό συμπέρασμα? δεν υπάρχει πρόταση. Η μόνη προοπτική είναι να δείξει κάποιος τον δύσκολο δρόμο της εξόδου από την κρίση. Να τον ακολουθήσει να δώσει παράδειγμα να παραμείνει αταλάντευτος και τότε κάποιοι θα ακολουθήσουν.

Ένα νέο φρούτο που έχει πέραση τελευταία είναι η αλλοίωση του εθνικού μας στοιχείου. Νομίζω ότι πια δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα. Μέσα σε αυτή την δεκαετία θα αλλάξουμε τόσο πολύ που στα τέλη το 2020 πιστεύω ότι λίγο θα μας ενδιαφέρει αν είμαστε κυρίαρχο Ελληνικό κράτος (λες και ήμασταν ποτέ) Τουρκική Επαρχία, Κινέζικη αποικία, ή Γερμανικό τουριστικό θέρετρο.

Από καιρό το λεω ότι έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε καμία σχέση με του Έλληνες που έζησαν σε αυτό τον τόπο τα αρχαία χρόνια. Απλά βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο και οικειοποιηθήκαμε τα μεγαλεία άλλων.

Είναι η ώρα του τελευταίου χτυπήματος. Ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη και το κόλλημα της Εθνικής καθαρότητας της φυλής. Έτσι και αλλιώς πως αποδεικνύεται αυτό? Με εξετάσεις αίματος? Κουκουλώναμε τόσα χρόνια προβλήματα που μεγαλώνανε γύρω από την πόρτα μας και κάναμε ότι δεν υπήρχαν. Λέγαμε και πέντε αρλούμπες για εσωτερική κατανάλωση και είχαμε την αίσθηση ότι καθαρίσαμε. Μας καθαρίσανε για την ακρίβεια. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι άλλοι δεν ψωνίσανε από το κουτάκι με τις μαλακίες που πουλάγαμε. Σήμερα διάβαζα ότι στην Κροατία διοργανώνεται το φεστιβάλ Επιδαύρου!!!! Το ξέρατε ότι η Επίδαυρος είναι και στην Κροατία? Α δεν πειράζει το ξέρουν αυτοί. Εμείς είμαστε πολύ απασχολημένοι για να φωνάζουμε για την Ελληνική καθαρότητα και δεν ακούμε τι γίνεται γύρω μας.

Λοιπόν ακόμα και αυτό το παραμύθι μας τελειώνει. Ο κόσμος αλλάζει γύρω μας. Έθνη ολόκληρα αλλάζουν, μετακινούνται, αλλοιώνονται κι εμείς αφήνουμε τους επικεφαλής να βελάζουν σαν πρόβατα αλλά μασάμε εμείς το κουτόχορτο.

Μια αρκετά μεγάλη παρηγοριά είναι ότι σιγά σιγά ακούγονται όλο και πυκνότερες οι φωνές που αντιστοιχούν στον κοινό νου που πρεσβεύει και αυτό το blog.

Πάμε γερά γαντζωμένοι στον καναπέ αλλά με αυτιά και μάτια ανοικτά. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι όταν θα έρθει η ώρα.

Objects in the mirror are closer than they appear…

Ανακάλυψα ένα καινούριο (για εμένα πιθανότατα) ραδιόφωνο στο Internet τον deluxe. Είναι ότι πρέπει για να βάζεις ακουστικά και να συγκεντρώνεσαι στην δουλειά σου. Αυτή την περίοδο δεν έχω πολλά τηλέφωνα και ομολογώ ότι είναι ευλογία που μπορώ να απομονώνομαι στον κόσμο μου και να κάνω τις δουλειές μου.

Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το ζήτημα που ξεκίνησα και σήμερα να γράψω και που έβαλα αυτόν τον τίτλο. Στον player του σταθμού που σας είπα τρέχουν κάποιες διαφημίσεις και ενημερώσεις για πολιτιστικά δρώμενα, κυκλοφορίες νέων βιβλίων και ταινιών και μεταξύ αυτών είδα και την «νέα» ταινία που θα βγει στον αέρα «ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ».

Γυρισμένη στην Σπιναλόγκα πολλά χρόνια πριν αποκτήσει την Lifestyle προσέγγιση μέσα από τα διαρκώς βουρκωμένα μάτια των θεατών που παρακολουθούν μια πραγματικά ωραία παραγωγή που όμως έχει πολλαπλασιάσει την επιτυχία της από την συναισθηματική (και μονότονα λιγωτική δακρύβρεκτη) παρουσίαση του δράματος των λεπρών.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι αυτή η ταινία υπήρχε από το 1958 όταν η ηρωική σκηνοθέτης ΛΙΛΑ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΥ είχε την τόλμη να πάει στο νησί των λεπρών (επίτηδες αναφέρομαι στον σκληρό τίτλο της αρρώστιας) και να γυρίσει μια ταινία που εγώ τουλάχιστον δεν την είχα ξανακούσει αλλά φαντάζομαι το ίδιο συμβαίνει και με  πολλούς άλλους σαν εμένα.

Δεν πιστεύω ότι έκανε πάταγο εκείνη την εποχή η ταινία παρ’ όλο που πήγε και στο εξωτερικό και διαγωνίστηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας. Τι συμβαίνει λοιπόν και ξαφνικά η λέπρα έγινε In?

Είναι η εκ του ασφαλούς απόσταση που μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε την ιστορία που εκτυλίσσεται με άκρατη συναισθηματική φόρτιση και μας παρέχει την ευκαιρία να ακουμπήσουμε την ποιότητα που τόσο έχουμε ανάγκη για να κρυφτούμε πίσω της για τις ώρες που βλέπουμε τηλεόραση

Δηλαδή πραγματικά αν το δεις από απόσταση αυτό το πράγμα ποιόν λόγο έχεις να κάθεσαι να βλέπεις μέσα από μια κουρτίνα δάκρυα και με τα χαρτομάντιλα αγκαλιά το ατέλειωτο δράμα και να γίνεσαι ένα με το χώμα?

Είναι το γνωστό σύνδρομο των Ελλήνων Δήθεν που δεν βλέπουν σήριαλ, δεν παρακολουθούν ριάλιτι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διαδηλώσουν κατά των εμπρηστών και αυτών που κλέψανε τα λεφτά ΜΑΣ και έχουνε σπίτι(α) σε καμένα, κυκλοφορούν με τζιπ (αλλά τώρα το κρύβουν και οδηγάνε το ταπεινό SMART) και γεμίζουν μαγαζιά σα να μην υπάρχει αύριο?

Φίλη που δουλεύει στον Βασιλόπουλο στο Ελληνικό μου έλεγε ότι κάνανε ρεκόρ τζίρου και εκεί που το σκεφτόντουσαν αν θα κάνουν προσλήψεις τους τσουβαλιάσανε όσους χρειάζονταν και τους έχωσαν μέσα για να βοηθήσουν.

Κάπου διάβασα ότι έξι εκατομμύρια Έλληνες είδαν το πρώτο επεισόδιο (μάλλον κάποια υπερβολή κρύβει ο αριθμός) αλλά είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για κάτι τεράστιο σε νούμερο έτσι κι αλλιώς.

Τέλος σκέφτομαι ότι με εκπλήσσει αυτή η ποιοτική στροφή των Ελλήνων αλλά μετά έρχονται οι εκλογές βλέπω τον Ψωμιάδη στην Θεσσαλονίκη να πηγαίνει τρένο, τον Άνθιμο ταλιμπάν να σιγοντάρει ότι του κατέβει, διαβάζω και για την άνοδο του κομμουνιστικού κόμματος σε όλες τις μορφές του , τις αποχρώσεις και τις γεύσεις που κυκλοφορεί και συνέρχομαι.

Εντάξει δεν είναι τίποτα μωρέ μην τρελαίνομαι κι εγώ.

Ας ζούσαν οι λεπροί στην δίπλα γειτονιά και θα σου έλεγα εγώ ποιο σήριαλ θα έδειχνε μετά η τηλεόραση.  

Άντε καλό βράδυ..

Το ελιξίριο της καλής ζωής

Το βράδυ με βρίσκει σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην Αλεξανδρούπολη, μετά από ένα απίστευτο tour για τα Αθηναϊκά δεδομένα που ξεκίνησε από την Αθήνα και συνεχίστηκε με επισκέψεις στην Κομοτηνή και Ξάνθη και ολοκληρώνεται με μια βραδινή συνάντηση στην Αλεξανδρούπολη.
Οδηγώντας στην επιστροφή με ανοιχτό παράθυρο στην Εγνατία οδό αναλογιζόμουνα όλα αυτά που γνώρισα, άκουσα, συζήτησα και είδα στις σημερινές μου συναντήσεις. Πραγματικά ζούμε σε ένα άλλο κόσμο στην Αθήνα και αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται παραπέρα από την μύτη μας.

Έχω ξαναπεί πόσο έκπληκτος μένω από τις επιχειρήσεις , τους ανθρώπους, τις ιδέες που συναντάω σε αυτές τις συναντήσεις που πηγαίνω. Πόσο φρέσκες ιδέες έχουν άνθρωποι με μεράκι, με όρεξη για δουλειά, που πάνε και δουλεύουν στην επιχείρησή τους με όρεξη και αναζητούν τρόπους να ξεχωρίσουν, ψάχνουν μια καλή συνεργασία που θα βασιστεί στο φιλότιμο, την συνεργασία πάνω από το τραπέζι, που δεν θα αισθανθούν ότι τους γδύνουν, ούτε πως αντιμετωπίζονται σαν οι παρίες του χώρου που τα ξεφτέρια της πρωτεύουσας ήρθαν να τους ανοίξουν (κλείνοντας τους) τα μάτια τους.

Οδηγώντας έβλεπα τα πομακοχώρια με τους μιναρέδες μαζί με τις εκκλησίες και δεν πίστευα στα μάτια μου. Μπήκα σε ένα χωριό και έφτασα μέχρι έξω από το τζαμί και είδα παιδάκια να παίζουν μεγάλους να μιλάνε, γέρους να κάθονται όχι όλοι μουσουλμάνοι ούτε όλοι χριστιανοί. Άλλος κόσμος. Μίλαγα με έναν συνεργάτη στην Ξάνθη. Ρε συ, μου λεει ο άνθρωπος,δεν έχεις ιδέα τι φτώχεια έχουν αυτοί. Για ποια mail & internet συζητάμε τώρα. Είναι αλλού οι άνθρωποι. Αλλά εδώ έχουμε μάθει και ζούμε μαζί, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα και ας λένε ότι θέλουνε στην Αθήνα.

Στην απόμακρη Ξάνθη, φίλε Κυριάκο αν διαβάζεις, πέτυχα σταθμό που έπαιζε jazz και έπαθα πλάκα. Πήγα δεξιά λωρίδα έπεσα στα 90 και χάζευα βουνά, χωριά, την μεσημεριανή καταχνιά που σκέπαζε τον κάμπο και δεν πίστευα ότι ένα χρόνο πριν τέτοια ώρα βρισκόμουν κλεισμένος σε ένα γραφείο με μια «γραφική»(για να είμαι επιεικής) προϊσταμένη να μου σκάβει μέρα μέρα τον λάκκο και εγώ να μην παίρνω χαμπάρι ότι σε περίπου 10 ημέρες θα έπεφτα μέσα σαν ώριμο φρούτο που πέφτει από το δέντρο.

Υπάρχει δουλειά, υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα έξω από την Αθήνα αρκεί να πάρεις κάποιες αποφάσεις που θα πονέσουν αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η δουλειά πίσω από ένα γραφείο έχει φτάσει στο τέλος της.


Γεμίσαμε τα κτίρια με γραφεία, τα γραφεία με ανθρώπους, τους ανθρώπους με ψεύτικα όνειρα και έξω δεν έμεινε κανένας να τρέξει για αυτούς που έχουν κάτι να πούνε, κάτι να δώσουνε, κάποιο όνειρο να ακολουθήσουνε και δεν ξέρουν μερικές φορές με ποιόν μαζί θα πρέπει να προχωρήσουν.
Και αν για εμάς τους μεγαλωμένους στην Αθήνα υπάρχει μια μικρή δικαιολογία ότι δεν ξέραμε (και φυσικά δεν θέλαμε και να μάθουμε) για κάποιους άλλους που ζούσανε δίπλα σε αυτή την κατάσταση και τελικά ψάξανε το επόμενο βήμα στην Αθήνα τώρα πια η απορία μου έχει γίνει σαν τα ψηλά βουνά.

Τελικά η μεγαλύτερη χίμαιρα που μας κατέστρεψε ήταν αυτή η τόση δα επαγγελματική κάρτα που δήλωνε την ταυτότητά μας όχι με το όνομα αλλά με τον τάχαμου τίτλο. Δεν ήσουν ο Τάδε Δεινόπουλος που τύχαινε να και ήσουν Εμπορικός Διευθυντής, όχι η αξία ήταν ότι ήσουν Εμπορικός Διευθυντής που τύχαινε να λέγεσαι και κάπως.

Ακόμα μια ημέρα στην περιφέρεια με βάζει σε σκέψεις, και για πρώτη ίσως φορά ο τίτλος αυτού του blog συναντάει πραγματικές σκέψεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ...ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ

Φιλιά από την Θράκη σε όσους και αν διαβάσουν αυτό το θέμα.

A new hope? or a new hop?

Καλησπέρα ξανά μετά από πολύ καιρό. Η αλήθεια είναι πως όταν αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το blog θεώρησα ότι δεν θα ήταν πρόβλημα το να γράφω μερικά πράγματα αν όχι κάθε ημέρα τουλάχιστον πάντως 2-3 φορές την εβδομάδα. Όχι ότι έλειψε και σε κανένα η αποχή μου αλλά βγήκα εκτός πλάνου με την καλημέρα.

Η άνοιξη που επικρατεί έξω με έχει συνεπάρει και ξεχνιέμαι? Μπορεί κι αυτό να φταίει. Όταν βγαίνω από το γραφείο και έξω είναι ο καιρός σαν τέλη Μάρτη.. τι περιμένεις δα και από την διάθεση?

Κοινός νους βαφτίστηκε το blog αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να καταγράψω τα αυτονόητα ερωτήματα που μου γεννιώνται συχνά πυκνά και θα ήθελα να τεστάρω αν απασχολούν κι άλλους ή είναι απλά δικές μου παραξενιές.

Είναι πάντως κι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας που πολλές φορές ούτε ο κοινός νους δεν μπορεί να βρεί κάτι να πει... Για παράδειγμα πάω να μπω στην πολυκατοικία που μένω και εκτός του ότι έιναι στρωμένα τα σκαλιά με φυλλάδια υποψήφιων που όοοοοοολοι είναι ενάντια στο μνημόνιο και καταγγέλουν ο καθένας όποιον του βρίσκεται πρόχειρος, με υποδέχεται φαρδιά πλατιά η μουτσουνάρα του Χάρη Πασβαντίδη (όποιος δεν τον θυμάται να αναζητήσει την μουτράκλα του στο google και αν δεν πάθει σύνδρομο χρονομεταφοράς το συζητάμε) που θέλει να γίνει δήμαρχος της Αργυρούπολης. Δεν είναι κακό απαράιτητα αυτό. Γενικά καλό είναι ο άνθρωπος να έχει θέληση στην ζωή του και να την εκφράζει(κι εγώ ήθελα μία 3 χρόνια, την κυνηγούσα,καταστράφηκα αλλά στο τέλος μου πέρασε. Λοιπόν καλά κάνει αυτός και θέλει το ζήτημα είναι αυτοί που θα τον ψηφίσουν τι θα εκτιμήσουν από την μνημειώδη σταδιοδρομία του?


Μην το πάω παρακάτω παιδιά,όλοι έχουμε νομίζω πάνω κάτω την ίδια οπτική.Όσο κάτι τέτοιοι τύποι θα κυκλοφορούν ελεύθεροι και θα μοστράρονται σαν υποψήφιοι άρχοντες (χα) δεν έχουμε καμιά ελπίδα.


Έχω αποκλείσει από την τηλεόρασή μου τις ειδήσεις, τις ενημερωτικές εκπομπές, γενικότερα την πολιτική ενημέρωση και διαβάζω απλά τις εξελίξεις από διάφορα blogs κι αυτά επιλεκτικά. Εννοείται πως ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά έχουν εξοβελιστεί και τα έχω ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερον. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι να μην ακούω ουρλιαχτά, να αποφεύγω τις μουτσούνες όλου αυτού του θίασου, και παρ' όλα αυτά να παραμενω ενημερωμένος σχετικά με τις εξελίξεις.

Είχα την έμπνευση το τελευταίο διάστημα να νοικιάσω και να παρακολουθήσω μια από τις πιο καταπληκτικές σειρές κατά την γνώμη μου που κυκλοφορούν. THE WIRE ή στην ελληνική (ξενέρωτη) μετάφραση ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ. Πρόκειται για μια από τις πιο ρεαλιστικές σειρές που έχουν ποτέ γυριστεί και απεικονίζει την ζωή στο γκετο της Βαλτιμόρης και πως διαπλέκονται η πολιτική, αστυνομική,δικαστική,κοινωνική ζωή, με τι συμβιβασμούς και αλληλοϋποστήριξη συμβιώνουν όλοι αυτοί σε ένα κοινό χώρο.Πολλή βία(δεν γίνεται αλλιώς όμως) πολλά drugs και σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσεις τους διαλόγους που είναι τίγκα στην slang στοιχείο όμως που προσδίδει ακόμα περισσότερο ρεαλισμό στην σειρά.Προχωρώντας στα επεισόδια άρχισα να συνειδητοποιώ τι σημαίνει το αμερικάνικο όνειρο και ο φιλευθερισμός της Αμερικής και φρίκαρα. Τελικά δεν υπάρχει ελπίδα πουθενά. Ίδιος εφιάλτης με άλλη ονομασία. Μήπως τελικά το Zeitgeist Movement είναι πραγματικά μια πρόταση που πρέπει να την εξετάσουμε πρισσότερο?

Θεωρώ την δήλωσή τους "Οι άνθρωποι δεν είναι καλοί ή κακοί. Είναι οι εξελισσόμενες, διαρκώς αναπτυσσόμενες συνθέσεις των εμπειριών που τους επηρεάζουν" πραγματικά θεμελιώδη αρχή για την αναζήτηση ισορροπίας και με βρίσκει πάρα πολύ σύμφωνο όχι μόνο σε αυτό το σημείο αλλά γενικότερα στην φιλοσοφία του κινήματος. Παραθέτω το link(http://www.thezeitgeistmovement.com/)  για όσους φίλους θέλουν να το επισκεφθούν και να δουνε κάποια πράγματα παραπέρα από όσα μας δείχνουν οι "ενημερωτικοί και ενημερωμένοι" γίγαντες της δημοσιογραφίας


Κάντε τον κόπο να το παρακολουθήσετε αν και έχω την αίσθηση ότι δεν φέρνω φρέσκα νέα.

Όλα αυτά έρχονται να δέσουν με μια περίεργη ενέργεια που με έχει κατακλύσει το τελευταίο διάστημα και με κάνει να αισθάνομαι ότι αν δεν βγαίνω από τον βούρκο, τουλάχιστον παλεύω να μην βουλιάξω.

Θα δείξει.Σας φιλώ και θα προσπαθήσω να μην εξαφανίζομαι.

Lost...

Μπήκα στο Facebook και διάβαζα τις διαμαρτυρίες των φίλων για την GAPίτιδα που μας έπληξε απόψε το βράδυ. Ήθελα να ήξερα ποιοι φωστήρες πιστεύουν ότι αφορούν το πανελλήνιο τα ψέμματα του κάθε Μυγχάουζεν της πολιτικής και μας τον φόρτωσαν σε διακαναλική προβολή. Εφιάλτης στον δρόμο με τα κανάλια.

Τελικά ποιούς αφορούν όλα αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Διάβαζα τελευταία τους "ΑΝΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" του Στήβεν Πρέσφηλντ που πραγματεύεται την ζωή του Αλκιβιάδη στην αρχαία Αθήνα και τις συνεχείς αλλαγές στρατοπέδων που σημάδεψαν την καριέρα του. Αν κάοποις νόμιζε ότι όσο παλιότερα τόσο καλύτερα τα πράγματα καλά θα κάνει να ξανασκεφτεί κάποια πράγματασχετικά με αυτή την θέση του.

Το άλλο αγαπημένο μου θέμα αυτό τον καιρό η σειρα "THE WIRE" που παρουσιάζει την ζωή στο γκέτο της Βαλτιμόρης περιγράφει επίσης ξεκάθαρα την βαθύτερη διαπλοκή που υπάρχει στο σύγχρονο λίκνο της δημοκρατιας (χα!) και πωσ όλα μπερδεύονται γλυκά ή όχι και τόσο γλυκά.

Χαμένοι. Αυτό μου θυμίζει η κατάσταση των Αθηναίων συμπολιτών. Δεν ξέρουνε που πατάνε και που βρίσκονται. Τους αφαίρεσαν όλα τα αναγνωρίσιμα σημάδια του greek dream (καλοπληρωμένη δουλειά στο δημόσιο, ή manager χωρίς να έχει σπουδάσει τίποτα στον ιδιωτικό τομέα, ακριβό αυτοκίνητο, διακοπές στην Μύκονο κλπ) και τώρα ως κοτόπουλα χωρίς κεφάλι τρέχουν στους δρόμους

Εκτός Αθήνας έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα πολύ πιο προσιτή σε εμένα. Αυτή την Ελλάδα των Αθηνών την σιχαίνομαι.Όχι ότι πρόκειται για μια πολύ διαφοροποιημένη εκδοχή των Ελλήνων στην περιφέρεια αλλά κρατάνε λίγο ακόμα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους. Θές γιατί είναι άλλοι οι ρυθμοί θες γιατί εμένα μου φαίνεται έτσι πάντως η λύση είναι έξω από αυτά που μάθαμε στο κράτος των Αθηνών.

Lost...αλλά και ευκαιρίες για νέους νικητές... just think out of the box.....

ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ.BLOGSPOT. ΟΝΤΩΣ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ!

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ – ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ!

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία σχετικά με τις εκπομπές του CO2 (διοξείδιο του άνθρακα) και τις επιπτώσεις αυτού στην αλλαγή του κλίματος। Τί συμβαίνει όμως πραγματικά, είναι όντως έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν?...

ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ! Είναι ένα παραμύθι την υπόθεση την οποία έχουν αναλάβει επαγγελματίες απατεώνες για να πείσουν τον κόσμο ότι το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη...
είναι υπαρκτό και όποιος δεν το βλέπει είναι ανόητος। Κανείς δεν θέλει να είναι ανόητος, κι έτσι όλοι λένε "ναι, ναι είναι αλήθεια ότι το CO2 είναι υπεύθυνο για την υπερθέρμανση του πλανήτη." Οι απατεώνες κερδίζουν πολλά χρήματα (χρηματιστήριο ρύπων, πράσινο τέλος – βλεπε τέλη κυκλοφορίας 2010! Και πολλά άλλα) αυξάνοντας παραλληλα την ισχύ και τον έλεγχο που ασκούνε στους πληθυσμούς....

Οι σκεπτικιστές στιγματίζονται ως άτομα με ελάχιστη ή καθόλου ευαισθησία στις ¨οικολογικές ανησυχίες¨ που επιτάσσει ως νέο όπλο στην φαρέτρα της η Νεα Τάξη πραγμάτων. Τα πράγματα όμως αρχίζουν να πέρνουν νέα τροπή και η απάτη αρχίζει να ξεσκεπάζετε με το Climategate, όπου αποδεικνύεται ότι, "Ε, κάποιος παραποιηεί τα δεδομένα, οι επιστήμονες έχουν εφεύρει την υπερθέρμανση του πλανήτη! " 

Ως εκ τούτου, η διάσκεψη της Κοπεγχάγης που έγινε πριν αρκετό καιρό για την αλλαγή του κλίματος, ήταν εξαιρετικά συμβολική, πήραν μέρος οι υπέρμαχοι της θεωρίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ειναι άραγε τυχαίο ότι στο συγκεκριμένο μέρος ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έγραψε τα καλύτερα παραμύθια της ιστορίας??...................... 

Το κλίμα είναι σταθερό τα τελευταία 10 έτη 

Αν εξετάσουμε τις παγκόσμιες θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών παρατηρεί κανείς ότι δεν έχουν αυξηθεί, αλλά είναι σταθερές ή ακόμη και μειώθηκαν! Για πιό λόγο λοιπόν τόση φασαρία και εκφοβισμός για το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη? Τα γεγονότα και οι μελέτες δείχνουν μια διαφορετική εικόνα. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός ότι το CO2 ζεσταίνει το κλίμα, είναι ψευδής. Διότι αν το ποσοστό του CO2 αυξάνεται στην ατμόσφαιρα ενώ οι θερμοκρασίες παραμένουν οι ίδιες ή ακόμη και μειώνονται τότε όλη η θεωρία καταρρέι ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. 

Εδώ βλέπουμε ένα διάγραμμα που δείχνει τις θερμοκρασίες και το CO2 τα τελευταία 8 χρόνια. Η τάση της θερμοκρασίας (κόκκινη) μειώνεται, ενώ το CO2 αυξάνετε (μπλε). 

Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι υπάρχει μια παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται από την αύξηση του CO2 καταρρίπτεται.

Οι πάγοι είναι σταθεροί 
Ώς άλλο παράδειγμα για να πείσουν τον κόσμο αναφέρουν το λιώσιμο των πάγων. Όμως είναι όντως έτσι; Σύμφωνα με τα λόγια των κινδυνολόγων, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν πια παγόβουνα και θα μπορούμε να κολυμπήσουμε στο Βόρειο Πόλο. Στην πραγματικότητα, είναι όλα ένα ψέμα.

Όπως φαίνεται από τη δορυφορική εικόνα, αριστερά ο πάγος το 1988, δεξιά, είκοσι χρόνια αργότερα, το 2008, δεν υπάρχει καμία τάση προς μείωση της επιφάνειας των πάγων, η κατάσταση είναι σταθερή, τα πάντα είναι φυσιολογικά. Ακόμα και στο Hudson Bay, έχει πάγους και οι πολικές αρκούδες είναι ευτυχισμένες, όλα είναι καλά, ως εκ τούτου, ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί πενταπλάσια από το 1950!

Ο ισχυρισμός ότι ο πάγος στο Βόρειο Πόλο, θα εξαφανιστεί σύντομα, καταρρίπτεται.

Το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής αυξάνεται 
Τώρα ας εξετάσουμε το Νότιο Πόλο. Εκεί υπάρχει μάλιστα αύξηση στον πάγο επι χρόνια! Οι εικόνες πάνω δείχνουν την επιφάνεια το Μάρτιο του 2009 (μέσα του καλοκαιριού στο Νότιο Πόλο), σε σύγκριση με την κάτω εικόνα 30 χρόνια πριν την ίδια εποχή.


Ο ισχυρισμός ότι το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής είναι όλο και λιγότερο καταρρίπτεται.

Το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας γίνεται όλο και πιο χοντρό. 
Το επόμενο παράδειγμα το χρησιμοποιούν επίσης ξανά και ξανά οι κινδυνολόγοι της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας. Γροιλανδία ... το σύνολο των παγετώνων θα λιώσουν και το νερό που καταλήγει στη θάλασσα, θα αυξήση το επίπεδο της θάλασσας κατά 10 μέτρα ή περισσότερο, και θα προκαλέσει παράκτιες πλημμύρες. Απίστευτες ιστορίες τρόμου και ψέματα.

Εδώ βλέπουμε μια εικόνα της Γροιλανδίας όπου με ραντάρ δορυφόρου μετρήθηκε το πάχος του πάγου κατά την περίοδο από το 1992 έως το 2003. Το κόκκινο χρώμα δείχνει μείωση, το μπλε- αύξηση του πάχος του πάγου. Με εξαίρεση ελάχιστων περιοχών ο χάρτης είναι μπλε, δηλ. ο πάγος γίνεται πιο χοντρός. Κατά μέσο όρο, ο πάγος αυξάνεται κατά 5,4 cm ανά έτος. Κανένα ίχνος λοιπόν της δραματικής τήξης των παγετώνων της Γροιλανδίας, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά τι γίνεται εκεί μεταξύ των παγετώνων, υπάρχουν τα λεγόμενα hot spots, ή τους τόπους όπου η λάβα έρχεται κοντά στην επιφάνεια. Αυτή είναι και η αιτία της τήξης του πάγου απο πάνω σε ορισμένες περιοχές. Μόνο που αυτό το γεγονός δεν έχει καμία σχέση με το CO2. 

Όποιος δεν πιστεύει στην αύξηση του πάχους του πάγου στη Γροιλανδία, εδώ είναι δύο φωτογραφίες. Το DYE3 σταθμός ραντάρ του Πεντάγωνου χτίστηκε το 1971 πάνω σε πάγο σε σύγκριση με το 2006 όπου ο πάγος έχει περικυκλώση το ραντάρ.

Ο ισχυρισμός ότι οι πάγοι της Γροιλανδίας λιώνουν ταχέως, καταρρίπτεται.

Ο λόγος για την τήξη των παγετώνων στις Άλπεις 
Στη συνέχεια, οι υστερικοί και υπερευαίσθητοι οικολόγοι θα πούν: Αλλα ... αλλα οι παγετώνες στις Άλπεις, αυτοί λιώνουν, αυτό είναι και η απόδειξη ότι το CO2 είναι υπεύθυνο για ένα θερμότερο κλίμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έλαβα έγιναν μελέτες των ελβετικών παγετώνων προκειμένου αποκαλυφθεί ο λόγος για το λιώσιμο των ελβετικών άλπεων. Οι επιστήμονες μελέτησαν επιτόπου τους παγετώνες για αρκετά χρόνια και κατέληξαν στα ακόλουθα αποτελέσματα: 

Πρώτον οι παγετώνες αντιδρούν με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση. Δηλ. αυτό που συνέβη σήμερα έχει τα αίτια πολύ παλιότερα. Δεύτερον, στην επιφάνεια του παγετώνα έχει κατακάτσει σε γκρι ή μαύρη σκόνη και αιθάλης, που απορροφά περισσότερο θερμική ακτινοβολία και ως εκ τούτου προκαλεί συρρίκνωση. Αυτή η "βρωμιά" προέρχεται κυρίως από την κυκλοφορία, τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, το πετρέλαιο θέρμανσης, πετρελαιοκίνητα οχήματα και γενικότερα απο τα μέσα μεταφοράς, κλπ. Φαίνεται καθαρά, παλιός πάγος είναι γκρι και σκούρος, νέος πάγος λευκός. 


Παλαιότερα, οι παγετώνες ήταν λευκοί, και αντικατοπτρίζε καλύτερα την ακτινοβολία. Κοιτάξτε πόσο μαύρο είναι τώρα.

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δεν άρεσε στους πελάτες-χρηματοδότες της μελέτης αυτής και έτσι δεν δημοσιεύτηκε ποτέ επειδή ήθελαν να ακούσουν ότι ο ένοχος για αυτό το φαινόμενο θα ήταν το CO2. Η μελέτη εξαφανίστηκε στο συρτάρι. 

Η υποχώρηση των παγετώνων έχει λοιπόν να κάνει με ένα κομμάτι της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αλλά δεν είναι, όπως ισχυρίστηκε, το CO2 η αιτία, αλλά με τη δημιουργία μιας ταινίας μαύρων σωματιδίων στην επιφάνεια των πάγων. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειωθεί η σκόνη των ρύπων που διοχετεύεται στην ατμόσφαιρα. 

Ο ισχυρισμός ότι οι παγετώνες των Άλπεων λιώνουν εξαιτίας του CO2 καταρρίπτεται. 

Τυφώνες και οι τροπικές καταιγίδες σε μείωση 
Ένα από τα κύρια επιχειρήματα τους επίσης είναι ότι λόγο της υπερθέρμανσης του πλανήτη υπάρχει περισσότερη ενέργεια στην ατμόσφαιρα και τον ωκεανό, έτσι θα υπάρχουν πιο καταστροφικές καταιγίδες και τυφώνες σε όλο τον κόσμο, γεγονός που θα προκαλέσει ζημιές δισεκατομμυρίων.

Στην πραγματικότητα παρατηρείτε μείωση του αριθμού των τροπικών καταιγίδων και το 2009 ήταν το έτος με τη χαμηλότερη δραστηριότητα τα τελευταία 30 χρόνια. Στον Ατλαντικό, υπήρξαν μόνο τρεις τυφώνες στο σύνολο του έτους, κανένας απο τους οποίους δεν προσγειώθηκε στις ΗΠΑ, έτσι η εποχή των τυφώνων τελειώσε. 

Εδώ βλέπουμε ένα διάγραμμα με την ενέργεια των τυφώνων σε παγκόσμιο επίπεδο συνοψίζονται τα τελευταία 30 χρόνια. Το 2009 έφτασε στο ναδίρ. 

Ο ισχυρισμός ότι οι καταιγίδες και τυφώνες θα αυξηθούν σε αριθμό και την καταστροφή τους, καταρρίπτεται.

Θάλασσα θερμοκρασίες και κοράλλια είναι εντάξει 
Ενας άλλος εκφοβισμός που ακούμε συνεχώς είναι αυτός της αύξησης της θερμοκρασίας της θάλασσας με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι κοραλλιογενείς υφάλοι, όπως το Great Barrier Reef στα ανοικτά των ακτών της Αυστραλίας.

Εδώ βλέπουμε ένα διάγραμμα της θερμοκρασίας των ωκεανών από το Great Barrier Reef Θαλάσσιο Πάρκο, από το 1982 μέχρι σήμερα. Η τάση της θερμοκρασίας του νερού είναι γραμμική και από το 2002 υπάρχει ακόμα μια κάθοδος, με τις χαμηλότερες θερμοκρασίες να επιτυγχάνονται τα τελευταία χρόνια. 



Ο ισχυρισμός ότι η θάλασσα γίνεται θερμότερη και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι πεθαίνουν, καταρρίπτεται.

Συμπέρασμα: Βλέπουμε ότι ο πλανήτης μας είναι μια χαρά, όλα είναι φυσιολογικά, το κλίμα και όλες οι άλλες παραμέτροι που σχετίζονται με αυτό μένουν σταθερές, καμία ανησυχητική τάση στον ορίζοντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να επαναπαυτούμε, αλλά σημαίνει ότι κάποιοι μας είπανε ψέματα. 

Τα επιχειρήματα των εκπροσώπων που υποστηρίζουν οτι η υπερθέρμανση οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα λοιπόν διαψεύδονται. Έτσι, τα τελευταία 10 χρόνια δεν υπάρχει καμία άνοδος της θερμοκρασίας, και το CO2 δεν έχει καμία σχέση με το κλίμα. 

Συνεχώς προβάλλονται εικόνες καταστροφής, πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές οι οποίες συνδέονται με την αλλαγή του κλίματος για να μας τρομοκρατήσουν και να μας κάνουν να αισθανθούμε συνένοχοι σ΄αυτο το (ανύπαρκτο στην ουσία) έγκλημα, έτσι ώστε να είμαστε πρόθυμοι να ¨εξαγοράσουμε¨ την εξιλεώσει μας... 

Πρόκειται για χρήματα, εξουσία και έλεγχο. 

Το επόμενο όπλο στα χέρια των κινδυνολόγων ακούει στο όνομα «πρόσφυγες του κλίματος», άνθρωποι από τον III. Κόσμο, οι οποίοι έρχονται σε μας, λόγω της υποτιθέμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη και θα μας πλημμυρίσουν. Άλλη κινδυνολογία. Η μόνη πραγματική πρόσφυγες του κλίματος που ξέρω εγώ είναι οι συνταξιούχοι που διαφεύγουν από το κρύο χειμώνα του Βορρά και πηγαίνουν στο θερμότερο νότο. 

Αυτό που διώχνει τον πληθυσμό της Αφρικής από την πατρίδα τους δεν είναι το CO2, αλλά οι πόλεμοι που επικρατούν εκεί, και που υποδαβλίζονται απο τη Δύση με τη λεηλασία των πόρων και την καταστροφή των φυσικών πόρων από τις πολυεθνικές εταιρείες. 

Είναι οι πολυεθνικές που αποψιλώνουν τα δάση, κλέβουν το νερό, αποξηρένουν τη γη και αφήνουν πίσω τους καμένη γη. Είναι αυτοί και οι δυτικές κυβερνήσεις, καθώς και οι παγκοσμίοι οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, του ΠΟΕ, η ΠΟΥ και η ΕΕ που παράγουν μέσω της επιθετικής πολιτικής τους, πρόσφυγες πολέμου και οικονομικούς πρόσφυγες και όχι μια πλαστή υπερθέρμανση του πλανήτη, που σκόπό έχει να πανικοβάλλει και να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τα πραγματικά αίτια . 

Αναρωτιέται κανείς, γιατί προτιμούν να πιστεύουν τους επιστήμονες που διαδίδουν τέτοιες κινδυνολογίες οι οποίοι έχουν ήδη προειδοποιήσει απο το 1958 για μια αύξηση της θερμοκρασίας, η οποία όμως ποτέ δεν έγινε. Στη συνέχεια οι ίδιοι ερευνητές μίλησαν το 1970 για μια επερχόμεν εποχή των παγετώνων, η οποία ποτέ δεν συνέβη. Και το 1990 πάλι προβλέψεις για υπερθέρμανση του κλίματος! Είναι τελείως αναξιόπιστοι και στοιχειοθετούν το σκάνδαλο Climatgate. 
Βλέπετε αν οι επιστήμονες πούνε ότι όλα είναι εντάξει, και ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, δεν θα παίρνουν χρήματα για την έρευνα, θα είναι περιττή. Πρέπει πάντα να ανακοινώνουν καταστροφές, έτσι πιστεύουμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι και έτσι δικαιολογόυν την ύπαρξή τους. Και όπως βλέπουμε με το Climategate, τα περιστατικά εμφανίζονται πιο δραματικά από ό, τι είναι. Με λίγα λόγια όποιος διασπείρει τον μεγαλύτερο πανικό αυτός θα πάρει τα περισσότερα χρήματα, έτσι δουλεύει το σύστημα. 

Οι επιστήμονες που εργάζονται ευσυνείδητα και μεθοδικά και που υποστηρίζουν οτι όλα είναι φυσιολογικά διότι το κλίμα πάντα έχει τις διακυμάνσεις του, δεν τυγχάνουν σοβαρής αντιμετώπισης. 

Το θέμα του CO2 είναι μια απάτη ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ, με σκοπό να ξεζουμίσουν ακόμα περισσότερο τους πολίτες. Δημιουργήθηκε χρηματηστήριο ρύπων, ο όγκος των διακινούμενων κεφαλαίων πέρυσι άγγιξε τα 198 δισ. Δολλάρια!!! 
Για να καταλάβετε τι μας περιμένει, ο πρωθυπυργός μας ΓΑΠ τάχθηκε υπέρ τις καθιέρωσης φόρου στις επιχειρήσεις που εκπέμπουν πολύ CO2 (ως καλό Νεοταξικό σκυλάκι!) αγνοώντας οτι ειναι πρωθυπουργός μιας χώρας της οποίας η ενεργειακές ανάγκες καλύπτονται κατά 50% με εργοστάσια που χρησιμοποιούν Λιγνίτη! (την πιό ρυπογόνα μορφή δηλ. παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη) 
Ως εκ τούτου η ΔΕΗ θα κληθεί το 2013 να πληρώσει, βάσει αυτής της νομοθεσίας,800 εκ. Ευρώ!!! ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ: 800,000,000 € 

ΓΙΑ ΜΑΝΤΕΨΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ (ΠΑΛΙ) ; 
Ως εκ τούτου το ερώτημα: Πιστεύετε στα μάτια σας και την κοινή λογική ή στα ψέματα των mainstream ΜΜΕ και της προπαγάνδας; 

Τι πρέπει να κάνουμε; Μην αφήνετε τον εαυτό σας να μολυνθεί από το κλίμα της υστερίας και να μην έχετε καμία ενοχή. Ενημερώστε τους υπόλοιπους, μην πανικοβληθείτε, άλλες είναι οι σκοπιμότητες αυτού του παραμυθιού....
by kerberos
paraponarodos.blogspot.com