The inconvenient truth

( Αυτή είναι η απάντησή μου στην ανάρτηση που είναι παρακάτω με τον τιτλο The convenient truth. Καλύτερα να ξεκινήσετε από το επόμενο θέμα και μετα να διαβάσετε αυτό).
 

Όπως λένε και στην Ελλάδα... παντού υπάρχει ένας μύθος. Θα γράψω λοιπόν κι εγώ την άποψή μου και ας μην την διαβάσει κανένας και ας μην συμφωνήσει κανένας.

Θα ξεκινήσω από την αμφιβολία κατά πόσο έχει γίνει αυτή η ανταλλαγή απόψεων. Όχι γιατί πρόκειται για κάτι μη ρεαλιστικό, το αντίθετο ακριβώς. Είναι τόσο βολικά φτιαγμένες και οι δύο επιστολές που δεν μου κάθεται καλά. Αν μάλιστα αναλύσει κάποιος και τον τρόπο γραφής της γερμανικής επιστολής ίσως να συμφωνήσει μαζί μου στην υποψία ότι είναι ο ίδιος συντάκτης  που έχει γράψει και τις δύο. Δεν διαπιστώνω πουθενά διαφοροποίηση στην σύνταξη των δύο επιστολών και δεν μου δίνει την αίσθηση η γραφή του Γερμανού ότι αντιπροσωπεύει τον λιτό και κοφτό τετράγωνο τρόπο που πιστεύω ότι γράφουν. Ας πούμε όμως ότι πέφτω έξω σε αυτό.

Πηγαίνοντας παρακάτω ειλικρινά δεν ξέρω από που να πιάσω την απάντηση του Ψωμά. Στο ότι είναι δημόσιος λειτουργός? Σοβαρά σε ποιόν τομέα ακριβώς ασκεί την λειτουργία του ο προαναφερόμενος? Διότι κάποιος που είναι λειτουργός σημαίνει ότι προσφέρει κάτι στην κοινωνία που είναι κρίσιμο για την ορθή λειτουργία της και παράγει κάποιο πνευματικό έργο. Εγώ πάντως έτσι τα ξέρω τα πράγματα. Και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπήρχε «λειτουργός» που μέχρι πρότινος πληρωνόταν με 1.000€.Επίσης θα ήθελα να ξέρω με τι προϋπηρεσία είναι και παίρνει 1.000€ και θεωρεί ότι δεν είναι ικανοποιητικός ο μισθός που παίρνει.

Αλλά ούτε αυτό είναι που με απασχολεί και τόσο. Είναι το όλο concept που διακατέχει την τοποθέτηση του. Δεν θα διαφωνήσω καθόλου στο αν η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις που αναφέρονται, πιθανά και να είναι έτσι. Εξαιρώ τα φιλοσοφικά ευρήματα περί αγέννητων λόγω υπογεννητικότητας  και τις στρογγυλοποιήσεις των αναφερόμενων απωλειών σε βολικούς αριθμούς που για εμένα καταδεικνύουν επίσης την φαιδρότητα της υποτιθέμενης απάντησης.

Και σε αυτή την περίπτωση θεωρεί ο συντάκτης της επιστολής ότι κάποια κακή εξωτερική δύναμη , εν προκειμένω η Γερμανία, μας ανάγκασε να δεχτούμε τις μίζες και τις δωροδοκίες μειώνοντας έτσι την ευθύνη του δωρολήπτη και επιρρίπτοντας το πλείστον των ευθυνών στον δωροδόκο επιχειρηματία. Για άλλη μια φορά παίρνει εκ μέρους μου την θέση του κακόμοιρου Έλληνα, του κακορίζικου, του λιγούρη δηλαδή που μόλις του δείξουνε την αρμαθιά με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια του τρέχουνε τα σάλια.

Αλλά αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την περίφημη «Ελληνική περηφάνια και λεβεντιά»? που πήγε ο τσολιάς, ο μάγκας, ο ασίκης, ο γαμάω και δέρνω Έλληνας που χτίζει Παρθενώνες  και αφήνει τους άλλους να τρώνε βελανίδια? Πως είναι δυνατόν ένας τόσο περήφανος (στην φαντασία μας) λαός να πέφτει θύμα των κακών και επαίσχυντων πράξεων των Εσπερινών?  

Η άποψή μου είναι ότι ζούμε το παραμύθι μας και έχει και πολλούς δράκους. Μόνο που ως συνήθως ψάχνουμε τον δράκο στις γύρω σπηλιές ενώ τον έχουμε μέσα στο σπίτι μας.

Το έχω ξαναπεί και όσο περνάει ο καιρός το πιστεύω ακόμα περισσότερο. Δεν έχουμε καμία σχέση με τους Έλληνες που ζήσανε εδώ στην αρχαιότητα. Εκείνοι έκαναν όσα έκαναν, πρόσφεραν όσα πρόσφεραν και τελείωσε η παρουσία τους όταν τελείωσε. Εμείς γεννηθήκαμε στον ίδιο γεωγραφικό τόπο και καπηλευόμαστε τα δημιουργήματά τους και όχι μόνο αυτό αλλά ζητάμε και τα ρέστα από όσους δεν μας τα αναγνωρίζουν.

Δυστυχώς κάτι τύποι σαν τον Ψωμά και κάτι άλλους που χαϊδεύουν τα  αυτιά του κόσμου για να φανούν σωστοί, καλοί, να τους θαυμάσουν και να δείξουν πόσο σωστά μπορούν να τα γράψουν για να γίνουν αρεστοί γράφουν αυτές τις ασυναρτησίες.

Δηλαδή για να καταλάβω ποιος μας εμποδίζει τόσα χρόνια να σταθούμε αντιμέτωποι με όλους αυτούς που καταλαβαίνουμε ότι ληστεύουν, κλέβουν, μιζώνουν και καταστρέφουν τις πιθανότητές μας να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο και να παραμείνουμε αξιοπρεπείς, δυνατοί και με μέλλον. 

Ποιος ψήφισε αυτούς που νομιμοποιούν αυθαίρετα που ξεφυτρώνουν σε καμένα δάση και μπαζωμένες ραχούλες? Ποιος δεν στήριξε τον γνωστό του «άρχοντα» για να τον βολέψει στο δημόσιο? Ποιος δεν πήρε παραπάνω δάνειο για να κάνει διακοπές και μεγαλεία στην Μύκονο και όπου γούσταρε ο καθένας? Από που μας προέκυψε ότι όλοι έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε διακοπές σε ξενοδοχεία με πισίνες και να ανοίγουμε σαμπάνιες? Με ποια λογική θεωρήσαμε ότι το να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης είναι υποτιμητικό και έτσι διαλέξαμε να προσποιηθούμε τους κληρονόμους της «αμύθητης περιουσίας» που καλούσαμε και τους άλλους σε ατελείωτα πάρτυ? Τώρα που τα πράγματα ισιώνουνε (με στραβό και απότομο τρόπο) μας κακοφαίνεται. Θα γίνουμε λοιπόν λούστροι της Ευρώπης και θα είμαστε ευχαριστημένοι.

Το γελοίο στην υπόθεση ότι θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμασταν οι άρχοντες στην Ευρώπη και στον κόσμο αν είχαμε επιλέξει να μας κυβερνήσουν πολιτικοί που δεν θα είχαν στο μυαλό τους μόνο την βόλεψη των ημέτερων αλλά και την ανάπτυξη όλου του τόπου.

Με τέτοιο τόπο που έχει παραλιακή γραμμή που αν την αξιοποιούσαμε με τον τρόπο που πρέπει θα σκοτωνόντουσαν για να βρουν θέση στον ήλιο μέχρι και εξωγήινοι, με 9 μήνες τον χρόνο ήλιο που σου προσφέρει άφθονη ηλιακή ενέργεια και δεν χρειάζεται να καις λιγνίτη, με βουνά που κάνεις χιονοδρομικά κέντρα και τα κουβαλάς τα «κορόιδα» και τον χειμώνα, με νησιά που είναι διάσπαρτα στην πιο γαλάζια θάλασσα της Ευρώπης, με ένα λαό που το κέφι θα μπορούσε να το έχει κάθε μέρα στην καρδιά του και στο μυαλό του αν αισθανόταν ότι δημιουργεί και κερδίζει από αυτό και ζει σε ένα κράτος που τον αντιμετωπίζει με το minimum του σεβασμού που οφείλει και εκείνος το ανταποδίδει στον τόπο του.

Δεν λεω τίποτα που δεν το ξέρουμε όλοι, που δεν το έχουμε συζητήσει, δεν το έχουμε διαισθανθεί. Δεν είναι το θέμα μας να μας πούνε τι πρέπει να κάνουμε. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από την ατομική ευθύνη καθενός μας. Δεν πιστεύω ούτε στις διαδηλώσεις, ούτε στις κοινωνικές αναταραχές. Αυτές ζούμε τόσα χρόνια. Κοινωνική αναταραχή είναι η διαφθορά και η βόλεψη μας με κάθε κόστος.

Ας αποφασίσουμε ότι δυστυχώς θα πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός με τον πιο βαρύ τρόπο. Ας αποφασίσουμε ότι τα δικαιώματά μας τα απολαύσαμε τόσα χρόνια χωρίς να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας. Ας αποφασίσουμε όμως πως όλα αυτά δεν θα έχουν νόημα όσο επιτρέπουμε σε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ να μας πάνε και παραπέρα.

Ο Πάγκαλος όσο και να μας ενοχλεί καταλήγω ότι έχει δίκιο. Μαζί τα φάγαμε. Απλά δεν φάγαμε όλοι τα ίδια και όσοι δεν έφαγαν τότε σήμερα είναι σχετικά ασφαλείς γιατί προέβλεπαν ότι ο λογαριασμός θα έρθει και θα είναι ακριβός. Και αυτοί πικραίνονται ακόμα περισσότερο γιατί ναι μεν δεν έφαγαν αλλά καλούνται να πληρώσουν.

Δυστυχώς όλα όσα έχω στο μυαλό μου για να γράψω μπορεί να πάρουν και 10 σελίδες καθιστώντας μαρτυρική την ανάγνωση. Δεν θα συνεχίσω παρακάτω. Σε γενικές γραμμές είπα τι πιστεύω. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου και το σύνολο των Ελλήνων συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας και δεν θεωρώ ότι έχω δικαίωμα διεκδίκησης του ένδοξου παρελθόντος. Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι.

Είναι μάλλον χειρότεροι και από εμάς αλλά το κρύβουν καλά και στο κάτω κάτω έχουν και βιτρίνα που μας μοστράρουν και πέντε δέκα πράγματα που φτιάχνουν σήμερα και μας τα τρίβουν στην μούρη. Δεν δέχομαι κανένας Ψωμάς να μιλάει εκ μέρους μου και εγώ να υιοθετώ την νεοελληνική κουτοπονηριά του για να φανώ αρεστός. Πρέπει να βάλουμε κάτω τον πισινό μας και να δουλέψουμε από την αρχή.

Για όλα αυτά δεν έχω καμιά ελπίδα πραγματικά. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει τίποτα από δική μας αντίληψη και απόφαση. Είμαι σίγουρος ότι τελικά θα μας αναλάβουν οι εξ Εσπερίας ορμώμενοι (αν όχι οι εξ Ανατολής κάφροι) και θα μας κάνουν τουριστική μονάδα για δική τους εκμετάλλευση.

Ως τότε εμείς θα ακούμε τους σοσιαληστές του πανύβλακα πρωθυπουργού, τους αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι του Αντωνάκη, τους θέλω να το παίξω κάτι νέο της Ντόρας και την Ελληνική αριστερά της καταστροφής και του μεσαίωνα.

The convenient truth

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern





Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. 

Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Αρχή άνδρα δείκνυσι (Σοφοκλής)

Ένα τραγούδι βαρύ. Ηπειρώτικο. Χωρίς κλαρίνο. Με μια φωνή που είναι τόσο μεγάλη, είναι τόσο μελωδική, είναι τόσο πλούσια που σταμάτησα ότι έκανα και στάθηκα να την ακούσω να τραγουδάει «πόσο καίγεται και λιώνει» και με έκανε να ανατριχιάσω. Και με έκανε να θυμηθώ...

Καλοκαίρι 1994 μόλις έχω αρχίσει να συνέρχομαι από το τρακάρισμα με την μηχανή που είχα στις αρχές Ιουνίου. Το αναφέρω γιατί ακριβώς λόγω του ατυχήματος και του μικρού ή μεγάλου θαύματος που συντελέσθηκε και βγήκα ζωντανός η ευαισθησία μου ήταν σε υψηλά επίπεδα απολαμβάνοντας την τύχη μου και εκτιμώντας και πάλι από την αρχή τις προτεραιότητες στην ζωή μου.

Ένας φίλος Ηπειρώτης μόνιμος κάτοικος Αθηνών έκανε τον γάμο του στο χωριό του ψηλά στα Ηπειρώτικα βουνά. Αποφασίσαμε όλη η τότε παρέα να πάμε. Πέρα από την διαδρομή που την έκανα πρώτη φορά και με μάγεψε, πέρα από την παρέα που ήταν πραγματικά εξαιρετική, θυμάμαι τις διαδρομές ανεβαίνοντας προς το χωριό του Γιώργου. Νομίζω πως τότε ερωτεύτηκα τα βουνά. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν λάτρεψα την θάλασσα. Το βουνό όμως είναι τόσο σιωπηλό, τόσο μεγάλο, αλλά και τόσο ομιλητικό και τόσο φιλικό που με άγγιξε αμέσως.

Εκεί στο χωριό του φίλου μου που φτάσαμε και τον βρήκαμε να μας περιμένει στήθηκε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές μύησης που έχω παρευρεθεί ποτέ. Σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, σε ένα πραγματικό χωριό αρχίσαμε να ακούμε μουσικές ξεκινώντας από Goran Bregovic και το Arizona Dream και φτάσαμε στα κλαρίνα. Κι αν για το Arizona Dream ήταν αναμενόμενο να με χτυπήσει κατακέφαλα και η ζαλάδα να κρατάει ακόμα 16 χρόνια μετά τα κλαρίνα ήταν το απρόβλεπτο και αναπάντεχο στοιχείο.

Εγώ που τα κορόιδευα και δεν ανεχόμουνα να ακούσω τα «βλάχικα» βρέθηκα να έχω πωρωθεί και να ανατριχιάζω. Μα δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω τι είχε γίνει. Βρέθηκα σε ένα τόπο που είχε κρατήσει την φυσιογνωμία του και η μουσική ήταν το αυτονόητο και μοναδικό soundtrack που ταίριαζε στην περίπτωση. Περιττό να αναφέρω ότι τηρήθηκαν όλα τα έθιμα και οι παραδόσεις και έγινε πραγματικά ένας γάμος όπως δεν τον είχε ξαναζήσει κανένας από τους «βλάχους Αθηναίους».

Σήμερα που άκουσα κάτι αντίστοιχο ανατρίχιασα και πάλι και έτρεξε το μυαλό μου σε εκείνες τις ημέρες και τις νοστάλγησα. Σκέφτηκα αυτόματα πόσο εύκολο είναι τελικά να αλλάξεις οπτική και να αισθανθείς αγάπη για κάτι που έρχεσαι σε επαφή μαζί του όταν είναι αυθεντικό και έχει παραμείνει αναλλοίωτο. Και τελικά όταν το μυαλό μου, που συνηθίζει να κάνει άλματα και να συνδέει πράγματα ανόμοια φαινομενικά μεταξύ τους, πρόβαλε το πως γνωρίζουμε πολλά πράγματα εδώ σε αυτό τον τόπο δεν είναι να απορείς γιατί τα εχθρευόμαστε (στην καλύτερη) ή προσπαθούμε να τα καταστρέψουμε(στην χειρότερη).

Κάπως έτσι εμπορευματοποιήσαμε τα κλαρίνα και τα βάλαμε στο περιθώριο, κάπως έτσι μαζευτήκαμε όλοι στην Αθήνα και  θεωρήσαμε τα δάση της και τα ρέματά της εμπόδια στο να χτίσουμε ακόμα ένα σπίτι αδιαφορώντας για την αγάπη και την στοργή που έπρεπε να δείξουμε και να αγκαλιάσουμε τον τόπο. Αδιαφορώντας για το αν ο τόπος που κατάγετε ο καθένας μας είχε να του προσφέρει πολλά περισσότερα αν τον πόναγε, αν τον πάλευε, αν δεν τον εχθρευόταν , αν δεν τον μισούσε τελικά.

Και γιατί μισούμε ή εχθρευόμαστε τον τόπο μας? Έτσι μάθαμε. Απ΄ όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου δεν θυμάμαι παρά κάθε χρονιά να βρίσκουμε λόγους να μισούμε τον τόπο μας και ο ένας τον άλλον στην συνέχεια.

Έτσι μας μάθανε οι πολιτικοί μας, οι άρχοντες μας, οι αρχηγοί μας, τα αφεντικά μας και κάποιοι από τους δασκάλους μας και του καθηγητές μας.

Και στην ερώτηση τελικά αν φταίνε οι πολιτικοί ή οι πολίτες που τους επέλεξαν τείνω πια να καταλήξω πως μέχρι ένα σημείο η ευθύνη είναι αποκλειστικά στους πολιτικούς. Όταν ο επικεφαλής αντί να σταματήσει την διαφθορά και την απάτη την υιοθετεί και την διαχέει και προς τα κάτω όχι δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη. Απλά από ένα σημείο και μετά ήταν τόσο φανερό αυτό που γινόταν που πια η συμμετοχή μιας αρκετά μεγάλης μερίδας συμπολιτών και πολιτών της χώρας  είναι δεδομένα και συνενοχική.

Απλές σκέψεις που κατέγραψε σε δύο διαφορετικές ημέρες με διαφορετικά ερεθίσματα ένας απλός και κοινός νους