Μπήκα στο Facebook και διάβαζα τις διαμαρτυρίες των φίλων για την GAPίτιδα που μας έπληξε απόψε το βράδυ. Ήθελα να ήξερα ποιοι φωστήρες πιστεύουν ότι αφορούν το πανελλήνιο τα ψέμματα του κάθε Μυγχάουζεν της πολιτικής και μας τον φόρτωσαν σε διακαναλική προβολή. Εφιάλτης στον δρόμο με τα κανάλια.
Τελικά ποιούς αφορούν όλα αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Διάβαζα τελευταία τους "ΑΝΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" του Στήβεν Πρέσφηλντ που πραγματεύεται την ζωή του Αλκιβιάδη στην αρχαία Αθήνα και τις συνεχείς αλλαγές στρατοπέδων που σημάδεψαν την καριέρα του. Αν κάοποις νόμιζε ότι όσο παλιότερα τόσο καλύτερα τα πράγματα καλά θα κάνει να ξανασκεφτεί κάποια πράγματασχετικά με αυτή την θέση του.
Το άλλο αγαπημένο μου θέμα αυτό τον καιρό η σειρα "THE WIRE" που παρουσιάζει την ζωή στο γκέτο της Βαλτιμόρης περιγράφει επίσης ξεκάθαρα την βαθύτερη διαπλοκή που υπάρχει στο σύγχρονο λίκνο της δημοκρατιας (χα!) και πωσ όλα μπερδεύονται γλυκά ή όχι και τόσο γλυκά.
Χαμένοι. Αυτό μου θυμίζει η κατάσταση των Αθηναίων συμπολιτών. Δεν ξέρουνε που πατάνε και που βρίσκονται. Τους αφαίρεσαν όλα τα αναγνωρίσιμα σημάδια του greek dream (καλοπληρωμένη δουλειά στο δημόσιο, ή manager χωρίς να έχει σπουδάσει τίποτα στον ιδιωτικό τομέα, ακριβό αυτοκίνητο, διακοπές στην Μύκονο κλπ) και τώρα ως κοτόπουλα χωρίς κεφάλι τρέχουν στους δρόμους
Εκτός Αθήνας έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια άλλη Ελλάδα πολύ πιο προσιτή σε εμένα. Αυτή την Ελλάδα των Αθηνών την σιχαίνομαι.Όχι ότι πρόκειται για μια πολύ διαφοροποιημένη εκδοχή των Ελλήνων στην περιφέρεια αλλά κρατάνε λίγο ακόμα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους. Θές γιατί είναι άλλοι οι ρυθμοί θες γιατί εμένα μου φαίνεται έτσι πάντως η λύση είναι έξω από αυτά που μάθαμε στο κράτος των Αθηνών.