Προχωρωντας καθημερινά, λίγα βήματα ή πολλά χιλιόμετρα, συνήθως δεν μπορώ να καταλάβω τη μεγάλη εικόνα. Κολλημένος με την καθημερινότητα μου και τα μεγαλεπιβολα (στο μυαλό μου και μόνο) σχέδια μου παίρνει καιρό να δω την πραγματικότητα. Είτε αυτό αφορά την πρακτική πλευρά της ζωής μου είτε την συναισθηματικη.
Πάντα ήμουν άμεσα εξαρτωμενος από τα αισθηματικα μου. Πάντα με κυβερνουσαν τα συναισθήματα μου. Δε πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει, άλλωστε αυτό είναι και το χαρακτηριστικό μου γνωρισμα. Κάπως έχω καταφέρει όμως να μειώσω απλά την διάρκεια της επιδρασης αυτών στη ζωή μου και να επανέρχομαι γρηγορότερα.
Αν κάτι έμαθα από τόσα χρόνια "εξεγερσεων" και σημαδιων που άφησαν επάνω μου αυτές, είναι πως πέρα από τα σημάδια φεύγω πάντα και λίγο πιο σοφός. Με λίγο ή περισσότερη γνώση του εαυτού μου και των άλλων.
Δεν είναι όμως συχνό το φαινόμενο να αποκτώ τελείως διαφορετική οπτική, τόσο διαφορετική αισθητική, μια τέτοια ευρυτητα ματιάς από μια γνωριμία που έφτασε πολύ κοντά αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε κάτι πιο κοντινό, σε κάτι πιο άμεσο. Καλώς ή κακώς έμεινε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο.
Σήμερα το πρωί ξύπνησα συνειδητοποιωντας πως όλο αυτό το τελευταίο διάστημα ο συναγερμός που χτυπούσε μέσα μου έχει αρχίσει να καταλαγιαζει. Ακόμα κάνω σκέψεις, ακόμα τρέχει το μυαλό μου σε εκείνη αλλά είναι όλα αρκετά πιο ήρεμα τα πράγματα πια.
Όμως γυρνώντας πίσω 2-3 μήνες και κοιτώντας όσα έχω καταγράψει σε timeline, blog και κυρίως στις εμπειρίες μου αισθάνομαι όχι απλά χαρούμενος που γνώρισα αυτό τον άνθρωπο αλλά ευγνώμων που φτιάξαμε αυτή την ιδιοτυπη σχέση.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της τελευταίας μου περιπέτειας, ότι ξύπνησα σήμερα το πρωί όχι απαλλαγμενος από όσα αισθάνομαι για εκείνη (δεν μπορώ και δεν θέλω άλλωστε) αλλά συνειδητοποιωντας ότι ναι μπορεί να μην έχω την απόλαυση να ζήσω την εμπειρία της πιο προσωπικής σχέσης αλλά έχω πάρει μαζί μου τα "σημάδια" της που με έχουν πάει πολλά χιλιόμετρα μπροστά από εκεί που βρισκόμουν πριν λίγο μόλις καιρό.
Και αυτό είναι ένα τεράστιο πνευματικό κέρδος για εμένα, είναι μια άλλη μεγάλη εικόνα που θέλω να μπω μέσα της και να την εξερευνησω.
Πάντα ήμουν άμεσα εξαρτωμενος από τα αισθηματικα μου. Πάντα με κυβερνουσαν τα συναισθήματα μου. Δε πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει, άλλωστε αυτό είναι και το χαρακτηριστικό μου γνωρισμα. Κάπως έχω καταφέρει όμως να μειώσω απλά την διάρκεια της επιδρασης αυτών στη ζωή μου και να επανέρχομαι γρηγορότερα.
Αν κάτι έμαθα από τόσα χρόνια "εξεγερσεων" και σημαδιων που άφησαν επάνω μου αυτές, είναι πως πέρα από τα σημάδια φεύγω πάντα και λίγο πιο σοφός. Με λίγο ή περισσότερη γνώση του εαυτού μου και των άλλων.
Δεν είναι όμως συχνό το φαινόμενο να αποκτώ τελείως διαφορετική οπτική, τόσο διαφορετική αισθητική, μια τέτοια ευρυτητα ματιάς από μια γνωριμία που έφτασε πολύ κοντά αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε κάτι πιο κοντινό, σε κάτι πιο άμεσο. Καλώς ή κακώς έμεινε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο.
Σήμερα το πρωί ξύπνησα συνειδητοποιωντας πως όλο αυτό το τελευταίο διάστημα ο συναγερμός που χτυπούσε μέσα μου έχει αρχίσει να καταλαγιαζει. Ακόμα κάνω σκέψεις, ακόμα τρέχει το μυαλό μου σε εκείνη αλλά είναι όλα αρκετά πιο ήρεμα τα πράγματα πια.
Όμως γυρνώντας πίσω 2-3 μήνες και κοιτώντας όσα έχω καταγράψει σε timeline, blog και κυρίως στις εμπειρίες μου αισθάνομαι όχι απλά χαρούμενος που γνώρισα αυτό τον άνθρωπο αλλά ευγνώμων που φτιάξαμε αυτή την ιδιοτυπη σχέση.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της τελευταίας μου περιπέτειας, ότι ξύπνησα σήμερα το πρωί όχι απαλλαγμενος από όσα αισθάνομαι για εκείνη (δεν μπορώ και δεν θέλω άλλωστε) αλλά συνειδητοποιωντας ότι ναι μπορεί να μην έχω την απόλαυση να ζήσω την εμπειρία της πιο προσωπικής σχέσης αλλά έχω πάρει μαζί μου τα "σημάδια" της που με έχουν πάει πολλά χιλιόμετρα μπροστά από εκεί που βρισκόμουν πριν λίγο μόλις καιρό.
Και αυτό είναι ένα τεράστιο πνευματικό κέρδος για εμένα, είναι μια άλλη μεγάλη εικόνα που θέλω να μπω μέσα της και να την εξερευνησω.
