Ο μιτος της Αριαδνης.....

Πολλά ωραία πράγματα μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.  Δεν μπορώ να προσδιορισω ακριβώς το διάστημα αλλά είναι μήνες τώρα που οι όμορφες στιγμές και οι ενδιαφερουσες εμπειρίες έρχονται η μία πίσω από την άλλη για να με συναντήσουν. Πολλές φορές δε η μία πάνω στην άλλη.

Ένας κατακλυσμος συναισθηματων από τα μέσα του Απριλίου με έχει κυκλωσει και με δένει όλο και πιο σφιχτά.  Προφανώς η ανάγκη μου για να μοιραστώ αυτό που αισθάνομαι μέσα μου, να μοιραστώ την ενέργεια που έχω με οδηγαει ολίγον ανεξελεγκτα.

Είναι πάλι μάλλον αυτή η στιγμή στη ζωή μου που έχοντας διαγράψει, προσθέσει, αλλάξει και ανακατεψει πολλές από τις επαφές μου, φιλίες και καθημερινές συνήθειες προβάλλουν μπροστά μου ένα πλήθος επιλογών για να σχεδιασω μια νέα πορεία.

Προσπαθώντας να γίνω λίγο πιο σοφός μέσα από αυτά που έχουν ήδη συμβεί για να αντιμετωπισω αυτά που έρχονται αναπόφευκτα ενδοσκοπω και αναλύω τα βαθύτερα κίνητρα μου και τις σκέψεις μου. Μερικές φορές είναι απογοητευτικό πόσο λάθος δρόμους ακολουθούν οι σκέψεις μου,μερικές φορές είναι περίεργο πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ο κόσμος πως ο χαρακτήρας μου είναι συνυφασμενος με όλη αυτή την υπερβολή και την ανάγκη για έντονες στιγμές.

Αυτός ο συνεχής αγώνας να αλληλοκατανοησουμε συμπεριφορές και στάσεις είναι τελικά και αυτό που χρωματιζει την ζωή μου δημιουργωντας μερικούς από τους ωραιοτερους πίνακες. Κάποιοι θα μείνουν στο μυαλό μου, κάποιοι θα ζωγραφιστουν στην καρδιά μου, όλοι θα είναι σημάδια της διαδρομής μου ο συναισθηματικος μιτος της Αριαδνης για να περιπλανιεμαι στον λαβύρινθο των όσων ζω.

Πως μπορώ να δείξω σε αυτούς που αγαπάω πως είναι ο εσωτερικός κόσμος αυτού του λαβυρινθου; Πως μπορώ να εξηγήσω πως όλα αυτά που με  συνθέτουν και με συστηνουν στον κόσμο ότι προέρχονται από τις σκοτεινές στοες του;

Πως μπορώ να πείσω όποιον αγαπάω πως δεν υπάρχει κανένας Μινωταυρος που κατασπαράσσει συναισθήματα αλλά απλά είναι η ευκαιρία για ένα ταξίδι;

Από την άλλη για ποιο λόγο κάποιος να μπει σε μια τέτοια δοκιμασία με άγνωστο αποτέλεσμα και το μόνο σίγουρο να είναι πως θα ταλαιπωρηθει περιπλανωμενος στο χάος μου;

Πολλά ωραία πράγματα μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό..... Φαντάσου να μην μου συνεβαιναν τι σκέψεις θα περνούσαν από το μυαλό μου.... Ας προσπαθήσω να προχωρήσω παρακάτω απλά με...τον κοινό νου.

Ξημερώνοντας...

Προχωρωντας καθημερινά, λίγα βήματα ή πολλά χιλιόμετρα,  συνήθως δεν μπορώ να καταλάβω τη μεγάλη εικόνα.  Κολλημένος με την καθημερινότητα μου και τα μεγαλεπιβολα (στο μυαλό μου και μόνο) σχέδια μου παίρνει καιρό να δω την πραγματικότητα. Είτε αυτό αφορά την πρακτική πλευρά της ζωής μου είτε την συναισθηματικη.

Πάντα ήμουν άμεσα εξαρτωμενος από τα αισθηματικα μου. Πάντα με κυβερνουσαν τα συναισθήματα μου. Δε πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει, άλλωστε αυτό είναι και το χαρακτηριστικό μου γνωρισμα. Κάπως έχω καταφέρει όμως να μειώσω απλά την διάρκεια της επιδρασης αυτών στη ζωή μου και να επανέρχομαι γρηγορότερα.

Αν κάτι έμαθα από τόσα χρόνια "εξεγερσεων" και σημαδιων που άφησαν επάνω μου αυτές, είναι πως πέρα από τα σημάδια φεύγω πάντα και λίγο πιο σοφός. Με λίγο ή περισσότερη γνώση του εαυτού μου και των άλλων.

Δεν είναι όμως συχνό το φαινόμενο να αποκτώ τελείως διαφορετική οπτική, τόσο διαφορετική αισθητική, μια τέτοια ευρυτητα ματιάς από μια γνωριμία που έφτασε πολύ κοντά αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε κάτι πιο κοντινό, σε κάτι πιο άμεσο. Καλώς ή κακώς έμεινε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα συνειδητοποιωντας πως όλο αυτό το τελευταίο διάστημα ο συναγερμός που χτυπούσε μέσα μου έχει αρχίσει να καταλαγιαζει. Ακόμα κάνω σκέψεις, ακόμα τρέχει το μυαλό μου σε εκείνη αλλά είναι όλα αρκετά πιο ήρεμα τα πράγματα πια.

Όμως γυρνώντας πίσω 2-3 μήνες και κοιτώντας όσα έχω καταγράψει σε timeline, blog και κυρίως στις εμπειρίες μου αισθάνομαι όχι απλά χαρούμενος που γνώρισα αυτό τον άνθρωπο αλλά ευγνώμων που φτιάξαμε αυτή την ιδιοτυπη σχέση.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της τελευταίας μου περιπέτειας, ότι ξύπνησα σήμερα το πρωί όχι απαλλαγμενος από όσα αισθάνομαι για εκείνη (δεν μπορώ και δεν θέλω άλλωστε)  αλλά συνειδητοποιωντας ότι ναι μπορεί να μην έχω την απόλαυση να ζήσω την εμπειρία της πιο προσωπικής σχέσης αλλά έχω πάρει μαζί μου τα "σημάδια" της που με έχουν πάει πολλά χιλιόμετρα μπροστά από εκεί που βρισκόμουν πριν λίγο μόλις καιρό.

Και αυτό είναι ένα τεράστιο πνευματικό κέρδος για εμένα, είναι μια άλλη μεγάλη εικόνα που θέλω να μπω μέσα της και να την εξερευνησω.

Προκλήσεις....

Μια φορά στο τόσο γυρίζω να δω ότι υπάρχει αυτό το blog. Όχι απαραίτητα γιατί έχω να πω κάτι. Θέλω να διαβάσω τις σκέψεις μου και όσα με είχαν εντυπωσιάσει τα προηγούμενα χρόνια.

Και τώρα;  Γύρισες για τα καλά;  Μπαααα.... Γύρισα γιατί είναι πάλι αυτή η εποχή που αισθάνομαι πως θέλω να αλλάξω την οπτική μου,την προοπτική μου,τη ζωή μου ίσως....

Στα της δουλειάς...... είναι θέμα λίγων ημερών η ανακοίνωση της αλλαγής  εταιρίας στους φίλους και γνωστούς. Μετά από μια υπέροχη περιπέτεια στο MTV όπου γνώρισα μερικά εκπληκτικά παιδιά, έφτασε ο καιρός να μετακινηθω.

Προσωπικά... Χα,  το μεγάλο μπέρδεμα όπως πάντα,  είναι θέμα ημερών;εβδομάδων; Μηνών;  Αδύνατο να προβλεψω.  Όμως για εμένα είναι κάτι συνηθισμένο πλέον. Δεν ξέρω τι φταίει (αν υποθέσουμε ότι πρέπει να φταίει κάτι).

Είναι ότι έρχεται κάθε τόσο η στιγμή που αποφασίζω ότι έχω άλλες ανάγκες πια;  Είναι που δεν μπορεί να σταματήσει να με κατατρεχει η ανασφάλεια που έχω από τα παιδικά μου χρόνια;  Είναι ότι μου είναι απόλυτα λογικό να δενομαι με νέες γνωριμίες και να ενθουσιαζομαι τόσο εύκολα;  Είναι που πιστεύω ότι η φιλική και η ερωτική σχέση μπορούν να συνυπάρχουν αν το παραδεχτεις και αυτό σου λύνει περισσότερα προβλήματα από όσα σου δημιουργεί; Είναι λίγο από όλα τελικά και άλλα τόσα. Είναι ότι δεν θέλω να σκεφτώ πως έγινα "συνταξιούχος των πάντων"  οπως διάβασα σήμερα σε ένα βιβλίο του Φ.Πεσόα....

Και τώρα εγώ, εδώ, πρέπει να διαχειριστω όλα αυτά με κοινό νου....