Μένω Γλυφάδα...( κατά το μένουμε Ελλάδα). Για την ακρίβεια αυτή την εποχή μένω Αργυρούπολη αλλά προσεχώς είναι στις προθέσεις μου να επιστρέψω στα πάτρια τσιμέντα.
Δίπλα στο σπίτι μου είναι το βουνό. Αρχίζω και αισθάνομαι το κάλεσμα της φύσης. Την ακούω να με καλεί να βρω καμιά σπηλιά και να χωθώ μέσα να κάνω παρέα στην ωραία κοιμωμένη ( αρκούδα).
Τι είναι αυτό το πράγμα που μας περικυκλώνει? Τι καταστροφολογία, μαυρίλα, απελπισία, φτώχεια και μαρασμός έχει πλακώσει? Δεν ξέρω τι έπαθα το τελευταίο διάστημα και άρχισα να παρακολουθώ τις εξελίξεις και αισθάνομαι ότι ο αποκλεισμένος κόσμος μου έχει αρχίσει και τρίζει επικίνδυνα.
Από την άλλη ψάχνοντας ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξεις. Ας πούμε μπορεί να ανακαλύψεις ένα ανατρεπτικό blog το «πάρε δώσε» (http://www.pare-dose.net/) που είναι αρκετά αιρετικό.
Η ιστορία που με έφερε σε αυτή την ανακάλυψη ξεκινάει την 17η Νοέμβρη που ανακατώνοντας την χλιαρή σούπα της «επανάστασης» ανακάλυψα τις ακαθαρισίες που κρύβονται από κάτω. Γυρνώντας από ένα ραντεβού στην Αθήνα και τρέχοντας να αποφύγουμε την βροχή και τα αναμενόμενα στίφη των βαρβάρων συνειδητοποίησα πόσο αδιάφορη μου είναι πια η συγκεκριμένη ημέρα. Στα νιάτα μου , στο σχολείο ήταν για εμένα η μόνη ιερή επέτειος. Αυτή που με πάθος υπερασπιζόμουν και μαχόμουν γι αυτή.
Θυμάμαι ακόμα τον καυγά με την μάνα μου όταν μου ανέφερε ότι ξέρεις δεν υπάρχουν ακριβώς νεκροί στο Πολυτεχνείο μέσα. Δεν είχε πει και κανένα ψέμα η γυναίκα αλλά τότε έθιγε τα ιερά και όσια της νεανικής επανάστασης. Στην πυρά λοιπόν η «αιρετική μαμά» αλλά ήταν να μην μου το πει. Περνώντας τα χρόνια όλο και πιο συχνά άκουγα την ίδια ιστορία, όλο και πιο έντονες ήταν οι φωνές, αλλά λίγο που δεν με πάθιαζε τόσο το θέμα, λίγο που το είχα σιχαθεί το πανηγύρι που είχε εξελιχθεί το Πολυτεχνείο και ο εορτασμός του, περισσότερο η ιδεολογική μου μετακίνηση σε πιο μετριοπαθείς θέσεις δεν με απασχολούσε.
Δεν θα πω όσα διάβασα, είναι πολλά. Είναι και αληθινά απ ότι φαίνεται. Είναι μια γιγάντια κωμωδία μέσα σε μια τραγωδία που λέγεται Ελλάδα. Όποιος έχει όρεξη ας μπει και ας διαβάσει. Προειδοποιώ όμως ότι το συγκεκριμένο blog είναι ανατρεπτικό αλλά κατ’ εμέ απολύτως λογικό σε ότι αναφέρει.
Επιβεβαιώνει από πολλές πλευρές αυτό που λεω εδώ και καιρό ότι αν η Ιστορία της χώρας αυτής ξαναγραφόταν στις πραγματικές της διαστάσεις θα ήταν μια απίστευτη κωμωδία. Μιλάμε για την πλήρη ανατροπή.
Εκεί επίσης θα διαβάσετε για την ηρωική ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου που αν δεν το γνωρίζετε εν τάχει σας ενημερώνω ότι μας παρακαλούσαν οι Άγγλοι δύο μήνες να οργανωθούμε και να την ανατινάξουν οι αντάρτες για να σταματήσει η τροφοδοσία των Γερμανών στην Αφρική. Είχαν στείλει και δική τους ομάδα να μας βοηθήσει αλλά οι δικοί μας (ο Άρης (.....μην χέσω) και ο ΕΔΕΣ (...άλλα κωθώνια) παίζανε κρυφτούλι και προσπαθούσαν ο καθένας για την πάρτη του να πάρει την δόξα και να αφήσει τον άλλον απ’ έξω. Όταν τελικά το κατάφεραν να συνεννοηθούν και την τινάξανε είχε πλέον ξεκινήσει ήδη 3 εβδομάδες η αντεπίθεση των Άγγλων και δεν έκανε και μεγάλη διαφορά «το σύμβολο της Αντίστασης».
Είμαστε για τα πανηγύρια. Κανονικά. Κι έτσι εξηγούνται πολλά για το χάλι που έχουμε σήμερα. γενικά έχει πολλά ενδιαφέροντα άρθρα που δεν είναι θεωρητικές προσεγγίσεις αλλά αναφέρονται σε πηγές και τεκμηριώνουν τα όσα αναφέρονται.
Για να μην κλείσω όμως με την γκρίνια και την καντήφλα θα σας προτείνω και το site της PEPSI (http://www.refresheverything.com/) που κι αυτό το ανακάλυψα σήμερα.
Δείτε τι σημαίνει επικοινωνιακός σχεδιασμός, τι σημαίνει κοινωνική ευθύνη, τι σημαίνει διαχείριση ηλεκτρονικών μέσων, τι σημαίνει επιβράβευση της πρωτοβουλίας, παροχή κινήτρων, εμπλοκή με το κοινό, κοινωνικό πρόσωπο και ναι και εμπορευματοποίηση. Ας μου πει όποιος αριστεροκέφαλος κολλημένος επαναστάτης πότε στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν υπήρχε εμπόριο και ιδιωτική πρωτοβουλία και ας μου εξηγήσει τι ανάλογο έχει να μου παρουσιάσει το μοντέλο του ανύπαρκτου πλέον σοσιαλισμού που τα απολιθώματά του μας ταλαιπωρούν με προτάσεις και πρακτικές βγαλμένες από τα βάθη της φαντασίας τους.
Όποτε σκέφτομαι να γράψω μπλοκάρω. Πάντα μόλις ανοίγω την σελίδα ξεκινάω με επιφύλαξη. Όταν πάρω φόρα μου έρχονται χιλιάδες θέματα. Θα σας μιλήσω στις επόμενες ημέρες για το έγκλημα της Πάρνηθας που φυσικά κανένα κανάλι δεν το ανέφερε. Για τα Χριστούγεννα που ονειρεύομαι φέτος. Για το νέο (?) κόμμα της Ντόρας. Και ότι άλλο μου κατέβει.
Φιλιά σε όλους και παιδιά με την απλή λογική να προχωράμε. Ότι λεει ο κοινός νους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου