ΟΔΟΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Είμαι εδώ και ώρα έτοιμος να κοιμηθώ αλλά μόλις κλείνουν τα μάτια μου ένας ένας οι εφιάλτες πετάγονται από μέσα μου και μου ανοίγουν τα βλέφαρα.

Έβαλα μουσική τα αγαπημένα μου ροκ τραγούδια για να ξορκίσω τα κακά δαιμόνια και να ξεφύγω από το κυνήγι των κακών μαντάτων που με κυκλώνουν καθημερινά.

Τελικά αναζητώντας μέσα μου τι έχει μείνει αναλλοίωτο όλα αυτά τα χρόνια ανακαλύπτω πως μονάχα  η τρέλα μου για την μουσική δεν με έχει εγκαταλείψει...

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μουσική έπαιζε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Η μητέρα μου είχε κάνει κάποιες προσπάθειες να τραγουδήσει (μισό ερασιτεχνικά μισό επαγγελματικά) αλλά δεν ευδοκίμησε. Της έμεινε η λόξα και είχε μόνιμα το ραδιόφωνο ανοιχτό και τραγουδούσε μονάχη της. Μάλιστα έκανε και κάτι απελπισμένες προσπάθειες ηχογράφησης στο σπίτι αλλά..... Τώρα που «τακτοποιούσα» τα πράγματα που άφησε πίσω βρήκα αρκετά ηχητικά ντοκουμέντα...

Ο αδερφός υπήρξε μέντορας. Όχι μόνο για εμένα αλλά και για όλη σχεδόν την γειτονιά. Την επιτυχία της εισαγωγής με την πρώτη στη Νομική την εξαργύρωσε το 1978 με στερεοφωνικό συγκρότημα ΑΚΑΙ. Για όσους έχουν ζήσει εκείνη την εποχή καταλαβαίνουν πόσο σπάνιο ήταν. Το καλύτερο όμως ήταν πως ήταν ψυχάκιας κι αυτός με τη μουσική και έκανε όλα τα Music test επάνω μου..

Από τα μικρά μου χρόνια τον θυμάμαι να παλεύει με τα 45αρια και τα 33αρια σε ένα απαρχαιωμένο πικάπ (ο πρόγονος του ΑΚΑΙ) και να με βομβαρδίζει με BLACK SABBATH, PINK FLOYD, LED ZEPPELIN και όλα τα καλόπαιδα της εποχής.

Ε τι θα μπορούσα να πάθω μετά από όλα αυτά? Βάδισα στα βήματά του και όταν παρέλαβα την κληρονομιά των LP την αύξησα θεαματικά προσθέτοντας τα δικά μου ηχοχρώματα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε αλλά ...thanks for the memories and the lessons bro.

Κι έτσι απόψε που και πάλι έπεσα στο τέλμα των σκέψεων κατέφυγα στην γνωστή λύση της μουσικής διαφυγής...

Όμως θέλω να καταγράψω και κάποια σημαντικά μουσικά γεγονότα που με έχουν σημαδέψει στην ζωή μου και έχουν διαμορφώσει την σχέση μου με την μουσική.

Ξεκινώντας από τα παλιά μια πρώτη ανάμνηση που έχω είναι σε μικρή ηλικία κάποια άνοιξη ή αρχές καλοκαιριού έχω πέσει άρρωστος με κάτι πυρετούς και τέτοιες αηδίες, ενώ παράλληλα το αδερφάκι μου ετοίμαζε πάρτυ με τα φιλαράκια του στο σπίτι ενός γείτονα.

Όχι ότι θα πήγαινα στο πάρτυ φυσικά (όντας 6 χρόνια μικρότερος ήταν απαγορευμένη περιοχή για εμένα) αλλά είχε στεναχωρηθεί πάντως που ήμουν χάλια. Εκεί που ψηνόμουν και σιγόβραζα και μπαινόβγαινε με τις ετοιμασίες του με ρώταγε και πως είμαι και ξαφνικά του ήρθε η έμπνευση.

Ρίχνει στο πικάπ το WISH YOU WERE HERE (το LP όλο) και με αφήνει να ακούω... ακόμα θυμάμαι τι εντύπωση μου έκανε αυτή η μουσική που άκουγα, τι θεϊκός ήχος με την πρώτη πλευρά να έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου για πολλά χρόνια. Ομολογώ ότι το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου το άκουσα πολλά χρόνια μετά αφού τον δίσκο δεν τον γύριζα πλευρά.

Δεύτερη τρομερή εμπειρία που είχα, ήταν σε μικρότερη ηλικία από το προαναφερθέν περιστατικό (αν τα θυμάμαι και καλά δηλαδή) ένα ωραίο μεσημέρι Κυριακής με βουτάει και μου αναγγέλλει ότι θα πάμε σινεμά. Και μάλιστα στην Αθήνα. Όλα ήταν λίγο μαγικά τότε στα μάτια μου, πιτσιρικάς ο κόσμος μου ήταν η περιοχή γύρω από το σπίτι. Θυμάμαι που με πήγαινε και με πήγαινε και τελικά φτάνουμε σε ένα τεράστιο κτίριο και αρχίζουμε και κατεβαίνουμε κάτι σκαλιά και με χώνει στην αίθουσα.

Από το «έργο» που είδα δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα παρά μια μπάντα που έπαιζε μουσική δυο ώρες συνέχεια , τον τραγουδιστή του συγκροτήματος που σε κάποιο τραγούδι στέκεται στο μέσο της σκηνής και ένα κίτρινο φως έλουζε τα πολύ μακριά μαλλιά του και τέλος κάποια σκηνή που ο τραγουδιστής έπαιζε με την οικογένειά του σε κάποιο ποτάμι.

Είχα μόλις δει το THE SONG REMAINS THE SAME από ην τεράστια μπάντα των LED ZEPPELIN στον κινηματογράφο ΑΤΤΙΚΟ. Δεν κατάλαβα τίποτα αλλά όσο περνάγανε τα χρόνια και άκουγα τον δίσκο σπίτι μου και έβλεπα τις φωτογραφίες  το μυαλό μου γύρναγε σε εκείνη την ημέρα...

Μετά από περίπου 25 χρόνια στο σπίτι μιας φίλης μου ο πατέρας της όπως συζητάγαμε μου ανέφερε ότι είχε τρέλα με την ροκ και είχε μαζέψει και  ένα σωρό dvd με συναυλίες ... εννοείται πως είχε την ταινία και το soundtrack και εννοείται πως το πήρα σπίτι και το έλιωσα.

Θα τελειώσω το πρώτο μέρος με το μεγάλο μυστικό που το κρατούσα επτασφράγιστο όλα αυτά τα χρόνια γιατί αποτελεί το προσωπικό μου όνειδος την μαύρη σελίδα της ιστορίας μου.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο έπεισα τους γονείς μου ότι έπρεπε να αγοράσω κι εγώ ένα δίσκο αφού δεν ήταν δίκαιο να αγοράζει μόνο ο Χάρης. Ο αδερφός μου υποψιαζόμενος ότι θα κάνω μαλακία με είχε από κοντά. Ξέρετε πόσο γλυκομίλητα γίνονται τα αδέρφια όταν θέλουν να του κάνεις χάρη. Και τώρα μιλάμε για τον τρελό της περιοχής που διάβαζε με την μουσική δυνατά (όχι και το πιο συνηθισμένο για την εποχή του) και διάβαζε ΠΟΠ & ΡΟΚ με θρησκευτική κατάνυξη. Να πω δε πως το κόστος των 250-300 δρχ τότε ήταν ιδιαιτέρως υψηλό για εμάς και όταν αγόραζε δίσκους δεν αγόραζε έναν ναι μεν αλλά ούτε και δεκάδες (αργότερα έφερνε με το φορτηγό τα LP στο σπίτι). Είχε κυκλοφορήσει αν δεν κάνω λάθος το THE DARK SIDE OF THE MOON όπου για τους  FLOYD ήταν ακόμα πιο φανατικός από εμένα.

Όλη την διαδρομή με έψηνε, με καλόπιανε, μου θύμιζε πόσο μου άρεσε το WISH YOU WERE HERE, θα μου έχωνε και καμιά ψιλή αν μπορούσε αλλά ήταν ο κέρβερος μαμά και δεν το αποτολμούσε. Τελικά φυσικά έκανα το δικό μου και αγόρασα (με λεφτά της μαμάς) το μνημειώδες LP “ΡΑΦΑΕΛΑ ΚΑΡΑ SHOW”…

Προς υπεράσπισή μου θα αναφέρω ότι ως μικρός και άμαθος είχα υποστεί πλύση από την τηλεόραση της τότε εποχής που έδειχνε ένα κολασμένο ξανθό καμπυλάτο θηλυκό να τσιτώνεται και να τεντώνεται και υπέκυψα στα θέλγητρά της...

Και τέλος αποκατέστησα το κύρος μου αγοράζοντας τους δύο πρώτους δίσκους μου με ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ βάζοντας το soundtrack ROSE της Bette Midler και τον πρώτο δίσκο των SHARP TIES (get that beat etc…) στην κοινή δισκοθήκη μας.

Σταματάω εδώ με μια μικρή αναφορά ότι άλλα ξεκίνησα να γράψω, για την οικονομική κρίση και τον τρόμο που με πλημμυρίζει αλλά δεν αντέχω άλλο. Θέλω να ξεφύγω και να πω κάτι διαφορετικό. Οπότε κατέφυγα στις αναμνήσεις...

Σύντομα (ελπίζω ) θα ακολουθήσει η συνέχεια.