Καλησπέρα ξανά μετά από πολύ καιρό. Η αλήθεια είναι πως όταν αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το blog θεώρησα ότι δεν θα ήταν πρόβλημα το να γράφω μερικά πράγματα αν όχι κάθε ημέρα τουλάχιστον πάντως 2-3 φορές την εβδομάδα. Όχι ότι έλειψε και σε κανένα η αποχή μου αλλά βγήκα εκτός πλάνου με την καλημέρα.
Η άνοιξη που επικρατεί έξω με έχει συνεπάρει και ξεχνιέμαι? Μπορεί κι αυτό να φταίει. Όταν βγαίνω από το γραφείο και έξω είναι ο καιρός σαν τέλη Μάρτη.. τι περιμένεις δα και από την διάθεση?
Κοινός νους βαφτίστηκε το blog αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να καταγράψω τα αυτονόητα ερωτήματα που μου γεννιώνται συχνά πυκνά και θα ήθελα να τεστάρω αν απασχολούν κι άλλους ή είναι απλά δικές μου παραξενιές.
Είναι πάντως κι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας που πολλές φορές ούτε ο κοινός νους δεν μπορεί να βρεί κάτι να πει... Για παράδειγμα πάω να μπω στην πολυκατοικία που μένω και εκτός του ότι έιναι στρωμένα τα σκαλιά με φυλλάδια υποψήφιων που όοοοοοολοι είναι ενάντια στο μνημόνιο και καταγγέλουν ο καθένας όποιον του βρίσκεται πρόχειρος, με υποδέχεται φαρδιά πλατιά η μουτσουνάρα του Χάρη Πασβαντίδη (όποιος δεν τον θυμάται να αναζητήσει την μουτράκλα του στο google και αν δεν πάθει σύνδρομο χρονομεταφοράς το συζητάμε) που θέλει να γίνει δήμαρχος της Αργυρούπολης. Δεν είναι κακό απαράιτητα αυτό. Γενικά καλό είναι ο άνθρωπος να έχει θέληση στην ζωή του και να την εκφράζει(κι εγώ ήθελα μία 3 χρόνια, την κυνηγούσα,καταστράφηκα αλλά στο τέλος μου πέρασε. Λοιπόν καλά κάνει αυτός και θέλει το ζήτημα είναι αυτοί που θα τον ψηφίσουν τι θα εκτιμήσουν από την μνημειώδη σταδιοδρομία του?
Μην το πάω παρακάτω παιδιά,όλοι έχουμε νομίζω πάνω κάτω την ίδια οπτική.Όσο κάτι τέτοιοι τύποι θα κυκλοφορούν ελεύθεροι και θα μοστράρονται σαν υποψήφιοι άρχοντες (χα) δεν έχουμε καμιά ελπίδα.
Έχω αποκλείσει από την τηλεόρασή μου τις ειδήσεις, τις ενημερωτικές εκπομπές, γενικότερα την πολιτική ενημέρωση και διαβάζω απλά τις εξελίξεις από διάφορα blogs κι αυτά επιλεκτικά. Εννοείται πως ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά έχουν εξοβελιστεί και τα έχω ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερον. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι να μην ακούω ουρλιαχτά, να αποφεύγω τις μουτσούνες όλου αυτού του θίασου, και παρ' όλα αυτά να παραμενω ενημερωμένος σχετικά με τις εξελίξεις.
Είχα την έμπνευση το τελευταίο διάστημα να νοικιάσω και να παρακολουθήσω μια από τις πιο καταπληκτικές σειρές κατά την γνώμη μου που κυκλοφορούν. THE WIRE ή στην ελληνική (ξενέρωτη) μετάφραση ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ. Πρόκειται για μια από τις πιο ρεαλιστικές σειρές που έχουν ποτέ γυριστεί και απεικονίζει την ζωή στο γκετο της Βαλτιμόρης και πως διαπλέκονται η πολιτική, αστυνομική,δικαστική,κοινωνική ζωή, με τι συμβιβασμούς και αλληλοϋποστήριξη συμβιώνουν όλοι αυτοί σε ένα κοινό χώρο.Πολλή βία(δεν γίνεται αλλιώς όμως) πολλά drugs και σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσεις τους διαλόγους που είναι τίγκα στην slang στοιχείο όμως που προσδίδει ακόμα περισσότερο ρεαλισμό στην σειρά.Προχωρώντας στα επεισόδια άρχισα να συνειδητοποιώ τι σημαίνει το αμερικάνικο όνειρο και ο φιλευθερισμός της Αμερικής και φρίκαρα. Τελικά δεν υπάρχει ελπίδα πουθενά. Ίδιος εφιάλτης με άλλη ονομασία. Μήπως τελικά το Zeitgeist Movement είναι πραγματικά μια πρόταση που πρέπει να την εξετάσουμε πρισσότερο?
Θεωρώ την δήλωσή τους "Οι άνθρωποι δεν είναι καλοί ή κακοί. Είναι οι εξελισσόμενες, διαρκώς αναπτυσσόμενες συνθέσεις των εμπειριών που τους επηρεάζουν" πραγματικά θεμελιώδη αρχή για την αναζήτηση ισορροπίας και με βρίσκει πάρα πολύ σύμφωνο όχι μόνο σε αυτό το σημείο αλλά γενικότερα στην φιλοσοφία του κινήματος. Παραθέτω το link(http://www.thezeitgeistmovement.com/) για όσους φίλους θέλουν να το επισκεφθούν και να δουνε κάποια πράγματα παραπέρα από όσα μας δείχνουν οι "ενημερωτικοί και ενημερωμένοι" γίγαντες της δημοσιογραφίας
Κάντε τον κόπο να το παρακολουθήσετε αν και έχω την αίσθηση ότι δεν φέρνω φρέσκα νέα.
Όλα αυτά έρχονται να δέσουν με μια περίεργη ενέργεια που με έχει κατακλύσει το τελευταίο διάστημα και με κάνει να αισθάνομαι ότι αν δεν βγαίνω από τον βούρκο, τουλάχιστον παλεύω να μην βουλιάξω.
Θα δείξει.Σας φιλώ και θα προσπαθήσω να μην εξαφανίζομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου