Ανακάλυψα ένα καινούριο (για εμένα πιθανότατα) ραδιόφωνο στο Internet τον deluxe. Είναι ότι πρέπει για να βάζεις ακουστικά και να συγκεντρώνεσαι στην δουλειά σου. Αυτή την περίοδο δεν έχω πολλά τηλέφωνα και ομολογώ ότι είναι ευλογία που μπορώ να απομονώνομαι στον κόσμο μου και να κάνω τις δουλειές μου.
Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το ζήτημα που ξεκίνησα και σήμερα να γράψω και που έβαλα αυτόν τον τίτλο. Στον player του σταθμού που σας είπα τρέχουν κάποιες διαφημίσεις και ενημερώσεις για πολιτιστικά δρώμενα, κυκλοφορίες νέων βιβλίων και ταινιών και μεταξύ αυτών είδα και την «νέα» ταινία που θα βγει στον αέρα «ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ».
Γυρισμένη στην Σπιναλόγκα πολλά χρόνια πριν αποκτήσει την Lifestyle προσέγγιση μέσα από τα διαρκώς βουρκωμένα μάτια των θεατών που παρακολουθούν μια πραγματικά ωραία παραγωγή που όμως έχει πολλαπλασιάσει την επιτυχία της από την συναισθηματική (και μονότονα λιγωτική δακρύβρεκτη) παρουσίαση του δράματος των λεπρών.
Σκέφτομαι λοιπόν ότι αυτή η ταινία υπήρχε από το 1958 όταν η ηρωική σκηνοθέτης ΛΙΛΑ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΚΟΥ είχε την τόλμη να πάει στο νησί των λεπρών (επίτηδες αναφέρομαι στον σκληρό τίτλο της αρρώστιας) και να γυρίσει μια ταινία που εγώ τουλάχιστον δεν την είχα ξανακούσει αλλά φαντάζομαι το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους σαν εμένα.
Δεν πιστεύω ότι έκανε πάταγο εκείνη την εποχή η ταινία παρ’ όλο που πήγε και στο εξωτερικό και διαγωνίστηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας. Τι συμβαίνει λοιπόν και ξαφνικά η λέπρα έγινε In?
Είναι η εκ του ασφαλούς απόσταση που μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε την ιστορία που εκτυλίσσεται με άκρατη συναισθηματική φόρτιση και μας παρέχει την ευκαιρία να ακουμπήσουμε την ποιότητα που τόσο έχουμε ανάγκη για να κρυφτούμε πίσω της για τις ώρες που βλέπουμε τηλεόραση
Δηλαδή πραγματικά αν το δεις από απόσταση αυτό το πράγμα ποιόν λόγο έχεις να κάθεσαι να βλέπεις μέσα από μια κουρτίνα δάκρυα και με τα χαρτομάντιλα αγκαλιά το ατέλειωτο δράμα και να γίνεσαι ένα με το χώμα?
Είναι το γνωστό σύνδρομο των Ελλήνων Δήθεν που δεν βλέπουν σήριαλ, δεν παρακολουθούν ριάλιτι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διαδηλώσουν κατά των εμπρηστών και αυτών που κλέψανε τα λεφτά ΜΑΣ και έχουνε σπίτι(α) σε καμένα, κυκλοφορούν με τζιπ (αλλά τώρα το κρύβουν και οδηγάνε το ταπεινό SMART) και γεμίζουν μαγαζιά σα να μην υπάρχει αύριο?
Φίλη που δουλεύει στον Βασιλόπουλο στο Ελληνικό μου έλεγε ότι κάνανε ρεκόρ τζίρου και εκεί που το σκεφτόντουσαν αν θα κάνουν προσλήψεις τους τσουβαλιάσανε όσους χρειάζονταν και τους έχωσαν μέσα για να βοηθήσουν.
Κάπου διάβασα ότι έξι εκατομμύρια Έλληνες είδαν το πρώτο επεισόδιο (μάλλον κάποια υπερβολή κρύβει ο αριθμός) αλλά είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για κάτι τεράστιο σε νούμερο έτσι κι αλλιώς.
Τέλος σκέφτομαι ότι με εκπλήσσει αυτή η ποιοτική στροφή των Ελλήνων αλλά μετά έρχονται οι εκλογές βλέπω τον Ψωμιάδη στην Θεσσαλονίκη να πηγαίνει τρένο, τον Άνθιμο ταλιμπάν να σιγοντάρει ότι του κατέβει, διαβάζω και για την άνοδο του κομμουνιστικού κόμματος σε όλες τις μορφές του , τις αποχρώσεις και τις γεύσεις που κυκλοφορεί και συνέρχομαι.
Εντάξει δεν είναι τίποτα μωρέ μην τρελαίνομαι κι εγώ.
Ας ζούσαν οι λεπροί στην δίπλα γειτονιά και θα σου έλεγα εγώ ποιο σήριαλ θα έδειχνε μετά η τηλεόραση.
Άντε καλό βράδυ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου